Van Ahmedabad naar Mada

Deze man haalde me op bij het vliegveld. Je kunt van alles denken van de foto. Dat mijn naam niet correct geschreven is, is nog wel het minste. Ik moest meteen denken aan burgerlijke initiatieven als een pedofiel zich in een kinderrijke wijk wil vestigen.

Over de recruitment proces bij PEDO hoef ik me niet zo’n zorgen te maken. Deze man had alle benodigde skills. Nonchalant hield hij met een hand het stuur aan de bovenkant vast. Zijn onderarm soepeltjes over het stuur. Zo kon hij bijna ongemerkt, met een kleine polsbeweging de claxon bedienen. En dat deed hij. Ieder keer als hij iemand passeerde (links of rechts), werd er vrolijk op los getoeterd. En dat was nogal eens. De straat wordt goed benut door voetgangers, koeien, kamelen, kuddes geiten en schapen, brommers, tuctucs, karren met een os, auto’s en vrachtwagens. Dus eigenlijk werd er bijna 3 uur lang aan 1 stuk door getoeterd.

Soms stonden er ineens tolpoortjes met een slagboom op de weg. Dat daarvoor gestopt werd kon maar op weinig begrip rekenen. Gewoon lekker doortoeteren.

Als het even niet hard genoeg ging, deed hij de deur of het raampje open om naar buiten te spugen. Op een gegeven moment deed hij ook mij raampje open. Hij zou toch niet door mijn ruitje willen gaan spugen? Nee, verkeerde knopje ingedrukt.

Opeens werd de wagen in de berm gezet. Ik keek de chauffeur vragend aan. “Toilet”, was het enige wat hij zei en toen stapte uit om naast de auto te gaan staan pissen.

Het grootste deel van de route had je het idee dat je door een sloppenwijk reeds. Overal bebouwing, meestal hutten en krotten. En overal liepen mensen en dieren.

Dichter bij Mada werd het wat geaccidenteerd. Dat was te veel gevraagd voor de vrachtwagens, die kwamen echt nauwelijks meer vooruit. Op beide banen kropen ze omhoog, waardoor er lustig op los geslalomd moest worden. Want er moest natuurlijk wel ingehaald worden. In de berm zag ik een man triomfantelijk met 2 courgettes staan zwaaien. In de brandende zon, tussen de uitlaatgassen, in de hoop iemand te interesseren voor zijn koopwaar. Een prima plekje zal hij gedacht hebben, want er wordt niet zo snel gereden. Maar toch vrees ik dat hij weinig verkocht heeft.

De weg werd steeds slechter tot we uiteindelijk via een zandpad Mada bereikten.

Al met al een fantastische rit.