dinsdag 29 november 2011

Katzenjammer (part 2)

In aanvulling op de vorige post nog even wat over gisteren avond.

Katzenjammer is een Noorse band met 4 meiden. Een beetje rock, pop, folk, country, balkan en ik weet niet wat allemaal nog meer. Voornamelijk vrolijke nummers.

Maar voor we daaraan toekwamen moesten we nog even het voorprogramma uitzitten. De Noorse zangeres Unni Wilhelmsen verzorgde dat. Bij het eerste nummer (eigenlijk al bij de eerste maat) wist ik het al, een Joni Mitchell imitatie. Volgens mij deed ze wel haar best, maar het was toch vooral boring. Behalve haar nummers, vond ze het ook nog nodig deze met hele verhalen aan elkaar te moeten rijgen. Even more boring. Als afsluiter zong ze nog een lied van haar grote voorbeeld. En ja hoor.... "Both Sides Now" van mevrouw Mitchell.

Wat helemaal sneu was, was dat ze inmiddels 7 CD's heeft vol gezongen. En dan staat ze in het voorprogramma van een band die net hun tweede heeft uitgebracht.

Maar daarna kon het toch echt beginnen. Een hoop energie en een heleboel instrumenten (stuk of 15?) die voortdurend rouleerden. Trompet, ukelele, banjo, mandoline, accordeon en nog een heleboel. Na 2 uur miste ik alleen hun nummer Tea with Cinnamon, maar dat schreef ik al.

Anne Marit


Solveig

zondag 27 november 2011

Katzenjammer

Vanavond was ik bij een optreden van deze 4 Noorse dames. Erg leuk. Alleen jammer van de tea with cinnamon, die werd helaas niet geserveerd.

De Loop van de Drentsche Aa (etappe 3)

Regen en storm zijn natuurlijk geen redenen om de hele dag binnen te blijven. Dus vandaag gewoon etappe 3. Het Amerdiepje meandert er in de herfst niet minder om.


De bloemrijke akkers zijn nu wel een beetje over hun hoogtepunt heen, maar toch nog steeds de moeite waard.

En aan deze boom is de herfst ook al wel af te zien.

vrijdag 25 november 2011

ASN Bank

Overstappen naar een ideële en duurzame bank is helemaal niet moeilijk. Allerlei smoesjes stonden eerder overstappen in de weg. Internet bankieren, een pinpas en een creditcard, het was allemaal zo geregeld.

zondag 20 november 2011

De Loop van de Drentsche Aa (etappe 2)

Vandaag meteen maar etappe 2 gedaan, van kamp Westerbork naar Amen. Het zonnetje leverde mooie plaatjes op. En al voelde het aangenaam, het was toch koud. De ven hieronder was echt bevroren, al kun je dat op de foto niet echt meer zien.


Oldenzaal

In Oldenzaal hebben we de stadswandeling van de VVV gelopen. Een routebeschrijving met vooral teksten over wat er niet (meer) te zien was. Maar er bleef genoeg over. Zoals de St. Plechelmusbasiliek. We mochten er niet in, dus dan maar een foto van de buitenkant.

En 's avonds was er een optreden van A Muse in stadstheater De Bond. Heel leuk, maar er kan er natuurlijk maar één de beste zijn.

woensdag 16 november 2011

Chinatown Assen

Een belangrijke dag voor Assen. Het Drents Museum werd geopend door de koningin. Maar ik behoor niet tot de elite die daarbij mag zijn (of zou willen zijn). Ik stond in de kou te kijken naar een 120 meter lange draak, die in de vaart lag. Om 8 uur werd de verlichting in de draak ontstoken. Het gevaarte was zo lang dat het niet op één foto paste. Daarom twee: de kop en het lichaam, dat mooi weerspiegeld werd door de net niet bevroren vaart.


zondag 13 november 2011

De Loop van de Drentsche Aa

"De loop van de Drentsche Aa laat u ruim 150 km lang kennismaken met misschien wel de mooiste beek van Nederland." Dat is de eerste zin uit een deze maand verschenen wandelgids. Vandaag hebben we de eerste etappe meteen maar uitgeprobeerd. Van Assen naar Westerbork, 17 kilometer.

Complimenten voor de schrijvers. De beschrijvingen waren prima, we zijn geen enkele keer verkeerd gelopen.

Ondanks het mooie weer kwamen we weinig wandelaars tegen.

Drents Museum


Volgende week opent het Drents Museum in Assen haar deuren weer. Zondagochtend om 10 uur waren de stratenmakers al druk in de weer om alles op tijd af te hebben.
Het stuk nieuwbouw ziet er van buiten af al indrukwekkend uit.


vrijdag 11 november 2011

Horrorwinter

Er wordt een horrorwinter voorspeld. Volgens het KNMI kun je dat niet voorspellen. Ik neem het zekere voor het onzeker en heb de winterbanden laten monteren.

dinsdag 8 november 2011

Mijn werk in India

Dit is het kantoor waar ik tijdens mijn verblijf in India heb gewerkt. Uit mijn posts kan het beeld ontstaan zijn dat ik in India een soort van vakantie vierde. Maar dat was niet het geval. Ik heb gewoon 6 dagen per week zitten werken aan dat bureautje.

Misschien toch even goed om iets te vertellen over de organisatie waar ik gewerkt heb en wat ik er heb gedaan.

Ik heb gewerkt bij People's Education and Development Organization. Het is een non profit organisatie, die zich sinds 1980 bezig houdt met armoedebestrijding in Dungarpur. Dit is een van de armste districten in India.

De organisatie heeft zich de afgelopen 30 jaar met verschillende ontwikkelingsactiviteiten bezig gehouden. Bijvoorbeeld de uitroeiing van de guinea worm, de installatie van de handpompen voor veilig drinkwater en projecten op het gebied van landbouw. De kracht van de organisatie is vooral dat ze in staat is geweest zich sterk te focussen op een bepaalde activiteit en tegelijkertijd het vermogen heeft om na verloop van tijd deze focus te verleggen. Met name hierdoor is de organisatie gegroeid; er werken nu 250 werknemers en er worden 40.000 huishoudens ondersteund.

Momenteel is vrouwen empowerment door middel van micro-financiering een belangrijk aandachtsgebied. Er zijn 12 federaties betrokken bij deze micro-financieringsactiviteiten. Elke federatie ondersteunt ongeveer 160 Self Help Groups (SHG). De micro-financiering is een activiteit waaruit men zich niet wil terugtrekken. Toch dienen zich nieuwe aandachtsgebieden aan waarop de organisatie zich wil kunnen focussen. Er is daarom een strategie nodig om de micro-financiering te kunnen blijven ondersteunen en tegelijkertijd in staat te zijn om de aandacht te kunnen verleggen naar andere gebieden. Bijvoorbeeld projecten op het gebied van rechten van het kind en gezondheidszorg.

Er is voor gekozen om de federaties onafhankelijk te maken. Hierdoor kunnen zij het werk op het gebied van micro-financiering voortzetten en daar eventueel nog verder in groeien. Aan de andere kant creëert dit de mogelijkheid en ruimte bij het hoofdkantoor om nieuwe initiatieven te ontplooien.

Gevolg hiervan is dat er personeelsbeleid voor de federaties moet worden opgesteld. Dat was de opdracht voor mij. Men had in gedachten dat ik dit op het hoofdkantoor wel zou kunnen uitvoeren. Op mijn voorstel zijn we echter toch maar gaan praten bij een aantal federaties. Dit stelde ons in staat om de strategie nog eens goed uit te leggen. Dat was heel nuttig omdat dat volgens mij eigenlijk nog niet voldoende was gedaan. Een reactie van “in de praktijk verandert er niet veel”, gaf mij in elk geval niet het gevoel dat ze de noodzaak snapten, laat staan onderschreven. Het feit dat een buitenlander de moeite neemt om af te reizen naar een veldkantoor om daar met de medewerkers te praten, heeft volgens mij al een enorm stimulerend effect op de medewerkers. En als hij dan ook nog luistert wat ze over het personeelsbeleid te vertellen hebben, dan kun je al helemaal niet meer stuk. En ben je in een prima positie om de strategie nog eens uit te leggen en ze op te roepen om die kans te pakken.

Hoewel er een aantal suggesties zijn overgenomen en uitgewerkt, hoefde het bestaande personeelsbeleid nauwelijks aangepast te worden. Maar dat is nu in elk geval getoetst bij de medewerkers. Dat je gewoon iets kunt bespreken met medewerkers en dat dat een vruchtbare discussie op kan leveren, dat hadden ze niet verwacht. Dat heb ik ook steeds benadrukt, in de hoop dat dat blijft hangen. Als dat zou gebeuren, dan is mijn verblijf in India al nuttig geweest. En dat personeelshandboek voor de federaties, dat hebben ze in elk geval nu ook.