Inmiddels heb ook ik het boek van Marie Kondo in handen. Een geweldig boek. Als je denkt dat je het niet nodig hebt of helemaal niets hebt met opruimen, ook dan beveel ik het toch van harte aan. Het is erg leuk om te lezen. Ik vind het opvallend dat een boek dat via het Japans en Engels naar Nederlands is vertaald, nog zo prettig leesbaar is gebleven.
Iedereen die mij een beetje kent, weet dat het bij mij niet bij lezen blijft met dit soort boeken. Doorslaan, noemt mijn omgeving het meestal. En dat is het ook, daar ben ik bijzonder goed in.
En ja, ik heb het echt gedaan, alles opgepakt en me afgevraagd "does it spark joy?". De reactie was wisselend, maar bijna de helft was wel uitgesparkt. Prima, die spullen hebben hun nut gehad en kunnen nu (uiteraard na het afscheidsritueel waarbij elk kledingstuk wordt bedankt) uit mijn leven vertrekken.
En dit kan dan allemaal weg.
Bijvoorbeeld een Aikido pak. Nadat ik 8 jaar gelden mijn arm brak tijdens de uitoefening van deze krijgskunst, heb ik dat niet meer aangehad. Dus eigenlijk werd het wel eens tijd dat ik daarvan afscheid nam.
En 11 stropdassen. Op de foto, direct naast het boek, is nog net een exemplaar te herkennen met het Kemira embleem (de Kemira snowflake). Ik ben daar in 2001 vertrokken en zelfs bij Kemira is dat symbool gesneuveld bij een huisstijl aanpassing. Dan is het ook niet zo vreemd dat deze stropdas mij geen spark of joy meer geeft. Sowieso kun je je afvragen wat ik moet met kledingstukken die in 2001 van Brielle mee naar Assen zijn verhuisd. En dat waren er opvallend veel.
En wat te denken van 9 sokken. Ja inderdaad, een oneven aantal. Die andere komt ooit wel weer te voorschijn, heb ik ooit geredeneerd. Maar ook al was dat zo geweest, dan nog zou dit paar me weinig vreugde meer gegeven hebben. Ik kan eigenlijk wel snappen waarom die ene er al eerder tussenuit geknepen is. En dan heb ik het nog niet eens over 3 paar sokken in maat 38.
Ook gooide ik 13 T-shirts weg. Als mij voor deze exercitie gevraagd was hoeveel T-shirts ik had, had ik het aantal op ongeveer 10 geschat.
Kijk en dit zijn nu al mijn onderbroeken en sokken. Precies volgens de KonMari-methode opgeborgen. Nooit kleding op elkaar leggen en nooit bolletjes maken van sokken, maar keurig verticaal.
Marie Kondo adviseert ook dat je met je kleding communiceert. Dat lijkt misschien wat raar. Maar toen ik mijn sokken, waarvan ik de door Marie Kondo verfoeide bolletjes had gemaakt, los maakte, betrapte ik me erop dat ik bedacht "zo, dan zal ik jullie nu eens uit jullie lijden verlossen".
En dit is nu mijn kledingkast. Ik ben tevreden.
