9-10-11: Dungarpur

Vandaag een speciale dag 9-10-11. Een mooie datum voor een bezoek aan Dungarpur. Prabhat, een man uit India die hier ook logeert, heeft me meegenomen. Hij kent de stad goed omdat hij er heeft gewoond.

Bij het regelen van een Riksja begon hij al te mopperen. "We moeten vast te veel betalen omdat ze denken dat jij rijk bent." Nu vond ik het wel meevallen ongeveer 1 euro per persoon voor een rit van een half uur. En wat voor rit. Vanuit de riksja is het nog mooier, veel dichterbij. De heuvels, de velden met rijst, de mensen en al het vee.

Dungarpur is een stad met zo'n 70.000 inwoners. Overal bieden mensen groente en fruit aan langs de kant van de weg. Er zijn allerlei werkplaatsen en naai- en schoenenateliers. Overal vee op straat en een heleboel kleurige en vriendelijke mensen. Buitenlanders heb ik niet gezien, die komen hier niet.

Om even aan de drukte te ontsnappen bezochten we een tempel. Ongelofelijk, deze oase van rust midden in de chaos van de stad.

Daarna zijn we naar Juna Mahal gegaan. Een prachtig paleis. Onbewoond. Het zou een prachtig museum kunnen zijn, maar omdat er toch geen bezoekers zouden zijn, laten ze het maar leeg staan.

We moesten door een soort luik naar binnen klauteren. Het is 6 verdiepingen hoog en je hebt een geweldig uitzicht over de stad, het meer en de heuvels.

Er was van alles te zien: mozaïek, alles was versierd met beeldhouwwerk en de muren waren prachtig beschilderd.

Tot slot hebben we gegeten in het beste restaurant van Dungarpur (volgens Prabhat). En dat was inderdaad erg lekker. We aten dahl, want dat hoort nu eenmaal zo hier. Maar ook nog wat andere dingetjes.