zondag 31 mei 2015

North Korean Perspectives

Tegelijkertijd met de tentoonstelling De Kim Utopie is in het Drents Museum ook de expositie "North Korean Perspectives" te zien. Een andere kijk op Noord Korea dan de geïdealiseerde visie zoals die door de staatsschilders is vastgelegd. 
   
Onderdeel daarvan is het project "Een leven tussen propaganda en realiteit" door Alice Wielenga. Zij combineert de propaganda kunst met haar eigen foto's van de werkelijkheid in Noord Korea. Dat levert bijzondere plaatjes op. 

Rechts boven doemt wat wapentuig op. Ineens herinner ik me een van de propaganda schilderijen.

Kijk het vriendelijk glimlachende meisje met haar accordeon. Met, ook rechtsboven, dat afweergeschut. Had deze anonieme Noord Koreaans staatsschilder misschien toch stiekem ook zijn eigen "perspective"? 

De Kim Utopie - Hoe moeilijk ook de weg, wij gaan hem met een glimlach.

In het Drents Museum worden onder de titel "De Kim Utopie" een aantal schilderijen uit Noord Korea tentoongesteld. Ruim 80 forse doeken gemaakt in de periode 1960 tot 2010 door Noord Koreaanse schilders in staatsdienst. Nu is volgens mij iedereen daar in staatsdienst, dus dat dat voor de schilders niets anders is, verbaast mij niet echt. 

Hier is hij dan, de naamgever van de expositie, Kim Il Sung, De Eeuwige President van de Republiek. Dit is slechts een fragment van een veel groter doek. De visionair Kim wijst letterlijk de weg naar een mooie toekomst. Hij kan het weten, hij heeft de verrekijker in de hand. Hoe zijn droom eruit ziet, laten de andere doeken zien.

Lachende gezichten in een liefelijk berglandschap. Het doet mij denken aan the Sound of Music. Rechts onder zijn trouwens een groot aantal soldaten met hun oorlogstuig te zien. Op deze foto wat lastig, maar op het originele doek (het is een fors schilderij) niet te missen.

Wij noemen het al snel propaganda kunst. Maar wat moet je dan als er acute hongersnood heerst? Dan schilder je een overvloedige rijstoogst met daarbij ook nog een vriendelijk glimlachende vrouwelijke soldaat. Dit doek komt toch echt 1997, al schatte ik het 30 jaar ouder. 

zaterdag 16 mei 2015

Le Petit Ballon

Gisteren was het weerbericht buien in de morgen en 's middags regen. Dat betekent in de Vogezen dat de bewolking zo laag hangt dat je er doorheen moet. Geen probleem voor een dagje, het heeft ook wel weer wat aparts.  
Vandaag was er goed weer voorspeld en het leek nog uit te komen ook. Dus wij planden een flinke tocht. De hoogste top heet hier Le Grand Ballon. Maar daar blijkt een lelijk weerstation de boel te bederven en de route gaat ook nog eens over een kale ski piste. Dat viel dus af en dan kom je vanzelf bij Le Petit Ballon en dus gingen we die proberen.

Een mooie tocht met veel vergezichten. En nu zag je ook nog eens wat anders dan flarden nevel. Dit hier is Le Steinberg. 
 
Meteen daarna kom je over de Kegelritz. Hier maak ik een foto van het uitzicht. 

En na 800 meter klimmen kom je dan op Le Petit Ballon. Er is toch wat bewolking, dus de Alpen kun je niet zien, maar het uitzicht is toch nog steeds indrukwekkend. 

zaterdag 9 mei 2015

Sentiero l'infinito

Vandaag liepen we de Sentiero l'infinito (het oneindige pad). Niet zo bekend als de wandeling langs de vijf dorpjes (Cinque Terre). Het was een stuk rustiger, iets ruiger maar zeker niet minder mooi. Het bereiken van het startpunt, Portovenere, was nog een gedoe. Eerst met de trein en dat betekent hier afwachten of het lukt een kaartje te krijgen en dan maar zien wanneer er eens een trein gaat. In elk geval niet op tijd en niet op het aangegeven spoor, maar uiteindelijk komt het goed. En dan overstappen op de bus. Dat viel ook tegen. Wij zijn gewend dat de bus in de buurt van het station stopt. Hier moet je een kwartiertje lopen van het station naar de bushalte. En als je dan niet bekend bent, zoals wij, kost het je een half uur.  

 
Maar hier zijn we dan in Portovenere.

De route was goed aangeven, dat dan weer wel.

Een dagje vrijwillig op water en brood. Al hadden we wel een lekkere locale kaas om dat brood mee te beleggen.

En daar ligt het eindpunt Riomaggiore al. Runkeeper leert dat we 12,75 kilometer hebben afgelegd in bijna 6 uur. Dat is dus net 2 kilometer per uur. We hebben wel even gepauzeerd, maar de verklaring voor het tempo ligt in de 950 meters hoogteverschil die we hebben overbrugd. En voor al dat gezwoeg krijg ik dan 25 Samengezond-punten van Menzis.

vrijdag 8 mei 2015

Corniglia - Monterosso al Mare

Wij zijn speciaal naar deze streek gekomen om te wandelen over het kustpad dat de zogenaamde Cinque Terre met elkaar verbindt. Dat klinkt makkelijker dan het is. Er schijnen stukken onbegaanbaar te zijn en andere stukken zijn verboden gebied sinds er wat ongelukken zijn gebeurd. En dat alles wordt nauwelijks bekend gemaakt. Uiteindelijk kozen we voor het traject Corniglia naar Monterosso al Mare. Ook daar zouden gevaarlijke passages zijn, maar we hebben ze niet gezien.

Dit is Corniglia. Ze hebben een station en daar vertrokken we. Als je dan even op weg bent, heb je eigenlijk het beste zicht. En dan zie je niet de drommen wandelaars die er nu al in die dorpjes rondlopen.

Het pad is goed onderhouden en waar nodig zijn trappen. En dat alles voor slechts € 7,50 per persoon. Wij betaalden het graag, maar we kregen ook een discussie mee van iemand die het eigenlijk niet wilde betalen. Toevallig een Nederlander.

Halverwege ligt Vernassa. Het zelfde recept: ligt prachtig en ziet er leuk uit. maar het wordt helemaal overlopen door toeristen (zoals wij).

Weer eens wat anders dan een dorpje, een vijgcactus met op de achtergrond de Middellandse Zee.

En hier is de eindbestemming al weer in zicht, Monterosso al Mare. Hier namen we de trein terug naar ons hotel in Levanto. Als bijzonderheid kan ik nog melden dat het kopen van een kaartje langer (ongeveer 5 keer zo lang) duurde dan de treinreis. 

dinsdag 5 mei 2015

Colossus San Carlo

Langs het Lago Maggiore staat in Arona de Colossus San Carlo. Het 35 meter hoge beeld stelt Carlo Borromeo voor en is in1698 gebouwd. Later heeft het Bartholdi geïnspireerd om het Vrijheidbeeld te maken. Hij heeft zelfs enige tijd in Arona doorgebracht om de Colossus te bestuderen.
Maar het leukste is eigenlijk wel dat je erin kunt.

Kijk, dit is de achterkant. Een wenteltrap voor omhoog om op het voetstuk te komen en een andere om weer naar beneden te wandelen.

Op het voetstuk kun je het beeld binnen gaan en via een kooiladder kun je dan tot in het hoofd klimmen. Hier was er maar een van, dus je moest hopen dat er geen tegenliggers waren.
Via het oog kun je dan naar buiten kijken. Het beloofde uitzicht over het Lago Maggiore was maar matig vanwege de mist. maar als bewijs dat ik het toch echt gehaald heb hier een foto van de hand van Carlo genomen vanuit zijn hoofd via het oog. 

Valle Cannobina

We wilden gisteren gaan wandelen in het Valle Cannobia. We hadden geen enkele informatie of een wandelkaart. Op goed geluk reden we naar Lunecco. Een bergdorpje dat alleen via een spannend ritje over een bergweggetje te bereiken is. Behalve dit kerkje staan er een paar huisjes. Geen toeristenbureau of winkels, maar gelukkig wel een deur waarop "municipale" stond. Voorzichtig voelde ik aan de deur. Die was open, met daarachter alleen dichte deuren en een trap. Dan maar de trap proberen en uiteindelijk op de derde verdieping was er een deur die op een kier stond en waarachter ik mensen hoorde praten. Een ruimte met wat tafels, kasten met ordeners en drie personen. Achter een soort balie stond een vrouw aan wie ik vroeg of ze een kaart of zoiets had. Ik spreek geen Italiaans en zij waarschijnlijk niets anders. Ze keek me dan ook wazig aan. Maar daarna toverde ze toch echt een wandelkaart tevoorschijn met daarop ingetekend wandelroutes. 
  
Met een routekaart, een kennelijk goed onderhouden pad en pijltjes (boven aan het pad op de foto) durfden we het wel aan. Ook al waarschuwde een inwoner ons voor regen toen we aan dit weggetje begonnen.

Dit dal is genoemd naar de Cannobina, een rivier die in het Lago Maggiore uit komt. Dus daar in de verte moet het Lagio Maggiore liggen. Jammer dat het wat mistig is, maar dat heeft eigenlijk ook wel wat.