Kerstwandeling

Na al het herfstweer van de laatste weken, heeft het vannacht zo waar gevroren. En na eerste kerstdag wil je sowieso wel naar buiten. Tijd voor een wandeling. Voor de gelegenheid gaat onze dochter ook mee. (Dat is bijzonder, de laatste keer was in augustus 2012 in de Imbros kloof.)  

Kijk daar lopen ze, moeder en dochter, over de brug bij Marsdijk. Het zonnetje breekt net niet door en dat zou zo blijven. Dat levert mooie plaatjes op.

Een uitgebloeide berenklauw. 

Een bevroren braamblad.

#fromwhereistand #puddlegram

Kijk daar heb je ze weer, nu op de Kampsheide.

Deze spin heeft het kennelijk opgegeven. Een niet afgemaakte spinnenweb. 

Lieveren

Vandaag liepen we wat bij Lieveren. Het dorpje stelt niet zo veel voor, maar het ligt wel aan het Lieversche Diep. En ze hebben goed hun best gedaan om deze beek weer vrolijk door het stroomdal te laten meanderen.

Hier hebben ze een stuw aangelegd.

Met de lage zon en de blauwe lucht ziet het er allemaal prachtig uit.

Het Mensingebos is in rond 1707 ingezaaid. Deze eik zou er dus zomaar al ruim 300 jaar kunnen staan.

Midden in dat Mensingebos ligt ineens een stuk heide, het Moltmakersstuk. En dat heeft dan weer te maken met een natuurlijke laagte (een zogeheten stroet) die hier ooit was. Allemaal overbodige weetjes uit het wandelgidsje. Daarin weten ze precies hoe het vroeger was.

Hoe het er nu is, dat staat helaas niet in dat gidsje. Deze brug bijvoorbeeld. Bij het herstellen van de oorspronkelijke loop van de beek en de herinrichting van het beekdal is de oversteek op een andere plaats terecht gekomen. Dus moest er even wat gezocht worden. Maar het een zonnetje erbij en een mooie blauwe lucht, was dat niet onoverkomelijk.

Wandelen bij Amen

De hele week hebben we al wat donkere en grijze dagen, maar het werd wel weer eens tijd om er op uit te trekken. Hier een veld met bladrammanas, dat als stoppelgewas is gezaaid. Het was een zachte herfst, want het is natuurlijk niet de bedoeling dat dat spul nog in bloei komt voordat het doodvriest. 

En gevroren heeft het. Als je goed kijkt, zie je op het water wat ijs op drijven.

Volgens mij is de agrarische functie van het stroomdal van het Amerdiepje niet meer zo groot. Toch heeft iemand ooit de moeite genomen om schrikdraad aan te leggen.

De meeste paddestoelen zijn weer weg of veranderd in een slijmerige massa. Je hebt echter ook echte winterpaddestoelen, zoals deze winterhoutzwam. Schijnt nog eetbaar te zijn ook.

En als je de moeite neemt om op de grond te gaan liggen, kun je zien hoe de hoed er van onderen uit ziet. Bijzonder.