Noodweer

Het noodweer trok van zuid naar noord over het land. Wij reisden van noord naar zuid. Gelukkig reed Julia, zodat ik op mij gemak foto's kon maken.

Hittegolf of begin van de herfst?

Peter Timofeeff kan dan wel zeggen dat er nu officieel sprake is van een hittegolf. En daar allerlei ingewikkelde formules over toelichten. De paddestoelen in onze tuin trekken zich daar weinig van aan.

Square foot gardening

Ik las iets over square foot gardening en ben meteen in actie gekomen. Zelfs de thans heersende hittegolf kan mijn enthousiasme dan niet meer tegenhouden.

Twee steigerplanken doorzagen en 4 lange schroeven en je hebt deze bak al. 

 

Wat grond erin. Drie latjes erop schroeven om 16 squares te bekomen. Anders wordt het natuurlijk nooit square foot gardening. En dan kan het zaaien beginnen.

En zie eens aan, de eerste plantjes zijn al opgekomen. 

Akkerranden

Om allerlei goede redenen omzomen ze ook hier bij Assen de akkers met brede stroken bloemen, de akkerranden. Goed voor bijen en vlinders en voor allerlei natuurlijke vijanden van ongedierte. Maar ze zijn vooral ook heel mooi.

Van Tarel

Omdat Julia deze week 21 werd, zijn we een stukje gaan fietsen naar Taarlo.

 

In deze boerderij is daar restaurant Van Tarel gevestigd.

Omdat het mooi weer was konden we buiten zitten.

Met uitzicht op Drentse heideschapen. De boom is een linde en dat betekent deze tijd van het jaar dat het heerlijk naar lindebloesem ruikt.

Terwijl de zon langzaam onder gaat, laat Emma het zich smaken.

Er was voldoende te drinken.

Het toetje was aardbeien met room, mascapone en meringue.

En als extraatje een volle maan tijdens de terugtocht.

Fuorcla Champatsch

 Woensdag 5 juli 1989

Woensdag 17 juli 2013

Chasa Veglia

Vandaag hebben we gegeten in Chasa Veglia in het dorpje Sent. Ik vind dat het mooiste dorp van het Unterengadin.

We begonnen op het terras met dit aperitief. Zo'n fles water kost hier overigens een tientje.

Toen werd het te koud om buiten te zitten en zijn we naar binnen gegaan. Een drukte van belang. Waar iedereen vandaan kwam is een raadsel. 

Fauna

Een berg of een bloem op de foto zetten, dat is nog wel te doen. De Alpen fauna is een stuk lastiger.

Neem nu dit Murmeltier. Je hoorde hem voortdurend fluiten. Maar krijg hem maar eens te zien als hij je zo stiekem zit te bespieden. En dan lukte het Astrid ook nog om hem op de foto te krijgen.

Of deze, die dan ook nog demonstratief de andere kant op kijkt.

En dan dit zoekplaatje. Ergens op deze foto staat echt een alpensneeuwhoen.

Val Minger - Sur il Foss - Val Plavna

Dit is het Val Minger, volgens ons wandelboekje "eines des schönsten Täler des Nationalparks". In dit dal werd begin vorige eeuw de (lange tijd) laatste wilde beer in Zwitserland doodgeschoten. Lange tijd omdat de laatste jaren weer af en toe een wilde beer door dit gebied zwerft. Maar vandaag heb ik er geen gezien.

Bij Sur il Foss steken we over naar het Val Plavna. 

Het uitzicht vanaf Sur il Foss.

En dit is het Val Plavna waardoor we weer afdalen.

Nog een plaatje van het Val Plavna.

En een stukje lager heb je ook nog Alp Plavna.

Wanderbuch Unterengadin

Dit boekje hebben we gekocht op 8 maart 1989. Toch leuk als je dat erin schrijft. Het is twee keer eerder mee geweest op vakantie in 1989 en 1991. Sindsdien stond het in de boekenkast en is het zelfs verschillende malen mee verhuisd. Maar nu kwam het toch maar weer mooi van pas. En de routebeschrijvingen kloppen nog steeds exact.
 

Op de omslag staat een foto van twee meisjes met op de achtergrond Schloss Tarasp. 

En hier een foto van de andere kant genomen. Hier geen meisjes op de voorgrond, maar wel iemand met zo'n zelfde wandelboekje.

Eine Schwalbe macht noch keinen Sommer

Dit was vanochtend om 7 uur het uitzicht vanaf het balkon. Ik moest meteen aan het spreekwoord denken. Er waren niet meer zwaluwen te bekennen, maar met het weer kwam het toch nog goed.

Alpenkoeien

Zo kennen we haar. De alpenkoe grazend in een bloemrijke alm. Versierd met een mooie bel.

Maar inmiddels heeft de neus-piercing ook zijn intrede gedaan in de Alpen.

Hoe dan ook, de Buttermilch smaakt er niet minder om.

Sankt Johann

Niet ver van Scuol ligt in het Val Müstair het Benedictijns klooster Sankt Johann dat sinds 1983 is opgenomen op de lijst van Werelderfgoederen van UNESCO. Hemelsbreed ruim 23 kilometer, over de weg 65. (Wat een leuke weetjes kun je toch afleiden van het navigatiesysteem in de auto.) 

Dan sta je dus op die lijst...

lig je prachtig in een mooi groen dal...

 zijn er mooie wandschilderingen... 

is er een begraafplaats met een kappelletje met uitzicht op de bergen... 

Dan snap ik toch eigenlijk niet waarom er zo sip gekeken wordt.

Zondeval

Tijdens het bezoek aan het dorpje Ardez viel mij dit bijzonder versierde huis op. 

Na een grondige bestudering kan ik bevestigen dat dit inderdaad het beroemde "Adam-und-Eva-Haus" is.

Bitte nicht schaukeln!

In het Val Sinestra stonden we ineens oog in oog met deze hangbrug.

We waren maar met zijn tweeën, dus dat ging goed. Maar niet schommelen, dat is echt een onzinnig verzoek. Als je er maar naar keek ging het ding al als een dolle te keer. 

Al weer een hangbrug? Ja inderdaad, alweer een hangbrug! Een stukje verder hing er gewoon nog één. 

Scuol - Fuorcla Champatsch - Val Sinestra

Het Wanderbuch omschreef deze tocht als "Lohnender Tagetour für gute Berggänger". Daardoor lieten wij ons natuurlijk niet afschrikken. 

Eerst de alpenweides van Motta Naluns.

Langzaam maar gestaag stijgen we en je ziet dat de sneeuw steeds dichterbij komt.

Fuorcla Champatsch is de plek waar we doorsteken naar het Val Sinestra. Op de foto is het het laagste punt aan de horizon, dat is overigens nog steeds heel hoog ligt, 2730 meter om precies te zijn.

En daar zit je dan, boven op de Fuorcla Champatsch.

Door de sneeuw was de markering niet overal even goed te vinden. Hier ging het nog net goed.

En zo ziet het Val Sinestra er uit.

En dit is de kerk van Sent. Het gaat eigenlijk om de lucht. Vanochtend was het stralend weer, geen wolkje te bekennen. Niets wees op neerslag, behalve de weersverwachting. Dus toch maar regenjassen in de rugzak. Bleek niet nodig. Maar kijk maar eens goed naar de foto's. Als zich dat zo voltrekt in de bergen, is het een hele geruststelling dat je ze bij je hebt.