zaterdag 31 mei 2014

Camping Boomerang

Juni 1991 

Mei 2014

De mode is in de loop der jaren wel wat minder kleurig geworden.

vrijdag 30 mei 2014

Poschiavo - Campocologno

Vandaag liepen we vanaf Poschiavo in zuidelijke richting. Veel bloemen, zoals hier de pimpernel.

Na een uurtje kom je bij het Lago di Poschiavo.

Via een "schöner, ebener Spaziergang rund um den See von Poschiavo" lopen we naar een dorpje aan de zuidkant van het meer. Daar was zo maar de Albergo Ristorante Grotto Mirlago. Een beetje sneu om dan meteen door te lopen, dus we gebruikten even een consumptie.

Van daar zijn we verder gelopen via Brusio naar Campocologno. Hoe dichter je bij Italië komt, hoe minder mooi het dal wordt. Na Brusio is het ronduit rommelig met wat industrie en een vuilstort. Dus bij Campocologno, op de grens met Italië, was het tijd om te stoppen. Hoewel het plaatselijke Caffe della Stazione nog wel een geslaagde poging heeft gedaan om het dorpje wat op te leuken. Wij waren onvermurwbaar en namen de postbus terug naar Poschiavo. 

donderdag 29 mei 2014

Val Roseg

Het Wanderbuch spreekt van "prächtige Bergwanderung in das romantische Val Roseg". Het Val Roseg begint bij Pontresina. Auto's mogen er niet in. In plaats daarvan kun je je door een paardenkoets laten vervoeren. In de winter door een paardenslee. Dan maar wat minder romantisch, wij gingen gewoon te voet.  
Zo ziet het dal er bij de ingang uit. Je verwacht dan nog niet...

...dat het er na 2 uur lopen ineens zo uit ziet. Toch wel een spectaculair uitzicht op het Bernina massief. De afgelopen nacht had het nog wat gesneeuwd, dus het was mooi wit.  

 Nog even een detailopname van de Tschierva gletscher.

woensdag 28 mei 2014

Val da Camp "wild und romantisch"

Ik weet niet of ze nog bestaan, de groene Kümmerly+Frey-Wanderbücher, maar wij doen het hier nog steeds met het Wanderbuch Val Poschiavo uit 1984. Daarin wordt het Val da Camp bijzonder aangeprezen. 

"Besonders empfehlenswert." Zo leuk dat Duits.
  
En wat dacht je van "Bitte beachten: Das Val da Camp ist Planzenschutzgebied." Nou en, hoezo beachten? Maar goed er staan leuke bloemetjes.

En dan hier het hoogtepunt van de wandeling, Lagh da Saoseo. "Mit Recht wird der See als eine Perle unter den Bergseen bezeichnet." Ze bedoelen daarmee dat het een leuk bergmeertje is.

Verder kunnen we niet, er ligt te veel sneeuw en de markering is niet meer te zien. Gelukkig biedt das Wanderbuch een alternatief voor de terugweg. "Die grossen Vorteile dieser Wanderung sind die Abwechslung, welche die ausgeprägten Stufen bieten und die teilweise fast unberührte Natur abseits von jeglichem Verkehr."  

dinsdag 27 mei 2014

Beinhaus Poschiavo

Wat een leuk kleurig gebouw met een mooi hekwerk staat er in het centrum van Poschiavo. Eens even kijken wat het is.

Het blijkt een "Beinhaus". Achter het smeedijzer worden de schedels bewaard die bij het ruimen van de graven op het plaatselijk kerkhof worden opgegraven.

Ach ja, waarom ook eigenlijk niet. Voor de goede orde ook nog even een detailopname. 

Camping Boomerang Poschiavo

23 jaar gelden gingen wij met rugzak en trein op vakantie in Poschiavo. Wij kampeerden op camping Boomerang. Toen niet veel meer dan een grasland en wat caravans, waar in het weekeinde luidruchtige Italiaanse families introkken.
Dit jaar wilden we maar weer eens naar Poschiavo gaan. Via Bookings.com ging ik op zoek naar een geschikt hotel. En wat er aangeboden werd, een bungalow op camping Boomerang. Nader onderzoek wees uit dat het om een stacaravan ging, maar in elk geval te leuk om niet op in te gaan.
   
In 23 jaar is er veel veranderd, maar gelukkig niet alles. Toentertijd reed er 's morgens een bakker met wat spulletjes over de camping. Vanmorgen werd de aankomst van de bakker via de speaker aangekondigd. Vol verwachting ging ik er op af. Ik herkende hem direct. Was het hem, of wilde ik dat gewoon heel graag? Ik vroeg hem of hij 23 jaar geleden al op de camping kwam, of hij toen een kleinere auto had (zelf was hij ook wat forser geworden) en of hij vroeger met een bel zijn aanwezigheid kenbaar maakte. Gelukkig bevestigde hij het allemaal. 
Er was ook weinig twijfel meer mogelijk. Nog steeds in het assortiment de kleine gedroogde worstjes, die als ketting door de wagen hingen. Natuurlijk kocht ik er een. En die werd, precies zoals het hoort en zoals het al meer dan 23 jaar gebeurt, met een rood Zwitsers Victorinox zakmes afgesneden. Sommige dingen hoeven niet te veranderen, omdat ze al perfect zijn.

maandag 26 mei 2014

Via di contrabbandieri (Viaro - Tirano)

Vandaag hadden we de wandeling van het bergdorp Viano (Zwitserland) naar Tirano (Italië) in gedachte. Origineel als ze hier zijn noemen ze dit de smokkelaarsroute. De planning was om met de bus vanaf station Brusio naar het startpunt Viano te gaan. Eens per 3 uur gaat dat ding, dus we waren voor de zekerheid ruim op tijd. Toen de bus maar niet kwam, hebben we toch maar eens de informatie bij de bushalte bekeken. "Riservazione obbligatoria 1 ora prima della partenza." Eigenlijk is Italiaans helemaal niet zo moeilijk. Die bus konden we dus vergeten. En 3 uur wachten, daar hadden we ook geen zin in.
Dus wij maar naar de oprit van de bergweg naar Viano lopen en wachten op een auto om mee te liften. Meestal gaat dat wel goed, twee mensen met een rugzak langs een bergweggetje zien er sneu genoeg uit. En ja hoor, na enkele minuten kwam de eerste auto. Een witte Fiat Panda, bestuurd door een hoogbejaarde vrouw, sportief gekleed in een roze joggingbroek en witte slippers. En ze had er zin in. Ik heb nog nooit iemand zo snel een bergweg op zien rijden. Luid toeterend bij de bochten en de gaspedaal onverminderd volledig ingedrukt. Had ze door haar leeftijd veel ervaring of vreesde ze de dood niet meer omdat ze al zo oud was?
Op een gegeven moment stond er een ree midden op het pad. Zou ze gas minderen? Nee dus, ze keek slechts even opzij met een blik van "die springt wel weg". En dat klopte.
Na een kwartier kwamen we in de straten van Viano. Nu snapten we het nut van de Panda, een bredere auto paste daar niet doorheen. Ze zette ons netjes af in het centrum van het dorp. We schudden elkaar de hand en bedankten haar hartelijk.  En daar ging ze weer, met piepende banden verdween ze.   

Het ligt wel mooi dat Viano, maar toch wel erg afgelegen.

Het ziet er prachtig uit, de lucht begint wel wat te betrekken.

De grens hebben we ongemerkt gepasseerd (ja echt een smokkelaarsroute), maar met al die wijnstokken ziet het er toch anders uit dan in Zwitserland. In de verte ligt Tirano. Wat eerder comfortabel in de Fiat Panda was gestegen, moesten wij nu moeizaam te voet weer afdalen. Maar het ergste was nog wel dat we de aangekondigde Osteria Roncaiola met het "menu del contrabbandiere" hebben gemist.

zondag 25 mei 2014

Dagje Poschiavo

Het uitzicht vanaf de ontbijttafel belooft al vast veel goeds. Tijd om de omgeving te verkennen.

Eerst een stukje met het leuke rode treintje van de Bernina Express. Bij Cavaglia drukten we op het knopje en stopte de trein. Er ligt nog veel sneeuw. Soms was het daardoor even opletten omdat de markeringen nog ondergesneeuwd waren. Maar met al de sneeuw, zeker bij de blauwe lucht van vandaag, ziet het er wel extra mooi uit.

Veel bloemen, zoals deze gentianen. Oh wat zijn ze blauw.


Een crotti, specialiteit van deze streek. Ooit gebouwd om melk en kaas vers te houden. Nu vooral leuk om te zien.

Deze hangbrug hangt er pas sinds 2005. Je mag hem tot 1000 kilo belasten. Toch ging hij met twee personen al vervaarlijk te keer.

En voor je het weet heb je zomaar bijna 30 kilometer gelopen.

Nivea body lotion

Een nieuw product van Nivea. "Onder de douche body lotion", een hele mond vol. Bovendien staat er met een groot rood label op dat het hier "inovation" betreft. Dan is mijn belangstelling gewekt. (En dan heb ik het nog niet eens over de sticker met 20% korting.) 

Maar verreweg het meest spectaculaire is de gebruiksaanwijzing. In 4 stappen, en het meest verrassende is voor het laatst bewaard. Lees mee met stap 4: "Droog je af en kleed je aan".

zondag 18 mei 2014

Anderen

Vorige zondag heeft het hier de hele dag gehoosd. En dan nu ineens dit prachtige weer. Wat is het dan fijn dat je in Assen woont, want dan kan je zo de natuur in, bijvoorbeeld bij Anderen.
Een rustig dorpje in het stroomdal van de Drentsche Aa. Wel even oppassen voor de ezels, maar je wordt keurig gewaarschuwd.

Het graan staat er mooi bij.

De schutkleur is prima, maar als je dan zo veel lawaai schopt, dan word je toch ontdekt.

Overal van alles in bloei. Bijvoorbeeld de ereprijs.

En mijn favoriete koeienras, de lakenvelder. 

zondag 11 mei 2014

Ommetje Kerspel Goor

Gisteren liepen wij het ommetje Kerspel Goor. Nu stelt Goor al niet zo heel veel voor, Kerspel Goor is nog minder. Ik had er zelf nog nooit van gehoord. En dat een kerspel een parochie is, dat wist ik ook niet.

Het heeft de hele tijd geregend. Nu vind ik dat niet zo erg. Het levert ook wel mooie plaatjes op. De mais staat op het veld. Onvoorstelbaar dat dit over enkele weken een paar meter hoog is en je er dan niet meer over heen kunt kijken.

Hoogtepunt van de wandeling is deze eeuwenoude grenssteen van Bentheimer steen.

Halverwege de route kwamen we deze pleisterplaatsje "BerLin" tegen. In de voortuin van Berry en Linie kunnen voorbijgangers koffie of thee maken of wat fris uit de koelkast pakken. Zo'n leuk initiatief lieten wij niet onbeantwoord.

Zo nat van de regen ziet alles er wel lekker fris uit. Zelfs de stammen van de beuken glimmen. 

donderdag 8 mei 2014

Actie

Gisterenmiddag werd ik opgeschrikt door iemand van onze communicatieafdeling. Of ik bereid was om een aantal actievoerders van de Socialistische Partij te woord te staan. Natuurlijk was ik dat. Ik heb tenslotte wat ervaring. Bij een vorige werkgever had ik ooit Pieter Storms van het programma Breekijzer op de stoep staan. 
Ik werd opgewacht door een twaalftal in SP outfit gehulde actievoerders. Sandra Beckerman, fractievoorzitter van de SP in de provinciale staten Groningen, voerde het woord. En ik moet zeggen, dat deed ze prima. Het kostte haar weinig moeite om mij voor zich in te nemen. En daarbij stelde ze vast "ik merk dat ik u raak". Dankbaar nam ik de honderd hartvormige ballonnen aan.  


Dat het nog niet zo makkelijk is om die vervolgens op je werkplek te krijgen, was zelfs de aanwezige pers niet ontgaan. Deze foto stond vandaag in het Dagblad van het Noorden. Met als onderschrift "Manager arbeidszaken Roland Verbist heeft zojuist de ballonnen van de SP in ontvangst genomen en probeert ze in het gebouw van Menzis mee te nemen in de lift."

Maar uiteindelijk is het toch gelukt en show ik de ballonnen nog even aan wat collega's.  

maandag 5 mei 2014

Twentepad (van Oldenzaal naar Almelo)

Het vertrekpunt van vandaag, het Plechelmusplein in Oldenzaal. De vlag wapperde in de toren, want 5 mei, maar op Sint Plechelmus maakte dat weinig indruk.

Je zou denken dat zo'n wandeling niet bijzonder gevaarlijk was, maar dat schijnt toch anders te zijn.

De Gammelkerbeek.

Dit Lateraalkanaal ziet er best aardig uit. Maar om na 75 kilometer wandelen door Twente ineens anderhalf uur langs een kanaal te moeten lopen, viel wat tegen.

Gewoon doorlopen en dan kom je vanzelf in Almelo, het eindpunt.

En RunKeeper geeft de statistiek van de dag, bijna 30 kilometer in bijna 8 uur. De gemiddelde snelheid valt wat tegen, nog geen 4 kilometer per uur, maar toch 1717 calorieën verbrand. En nog belangrijker, 25 punten voor het Samen Gezond spaarprogramma van Menzis. Al krijg je die al na 1 kilometer.

zondag 4 mei 2014

Twentepad (van Ootmarsum naar Oldenzaal)

Vanochtend verlieten we Ootmarsum voor de etappe naar Oldenzaal. Ootmarsum wordt ook wel Siepelstad genoemd en daarom hebben ze ook een beeld van een siepelvrouw. (Voor de leken, een siepel is een ui.)

De watermolen van Singraven.


Hier zijn we al in Oldenzaal, bij het landgoed Kalheuping. En daar blijkt dat Ootmarsum niet de enige plek is met kunst in Twente.


Na bijna 27 kilometer komen we bij het eindpunt van vandaag, de Sint Plechelmusbasiliek.