The Flying Pig (part 2)

Still waiting for a review, schreef een lezer. En dat was er inderdaad bij ingeschoten. So, here we go.

Omdat het restaurant in de krant werd aangeprezen leek het me verstandig om even te reserveren. En dan kon ik gelijk even zien of het me wat leek.

Een vriendelijk meisje legde me uit dat ze niet aan reserveren deden, maar dat het na half 8 wel zou moeten lukken. Daarvoor kon het druk zijn omdat er vlakbij een optreden van Adele was. Het bijzondere aan het meisje was dat ze piercing noch tatoeages had. Voor zover ik het kon zien tenminste. En dat is bijzonder voor horecapersoneel in Canada.

Toen we er later kwamen zat het nog bomvol en stonden er wachtenden voor de deur. De eigenaar, John Crook, beloofde in 10 minuten een tafel voor 3 gereed te hebben. Opvallend, want de mensen voor ons moesten een half uur wachten. Misschien hielp het dat dat aardige meisje mij enthousiast aansprak. "I'm so glad that you came back."

Na een ommetje door de buurt kwamen we terug en werden hartelijk onthaald en naar onze tafel begeleid. En dat waren meteen de beste plekken, je kon de ingang, de open keuken en de bar prima in de gaten houden. Het zat nog steeds helemaal vol en het was gezellig luidruchtig met ook nog redelijk harde muziek van Bowie.

Het aardige meisje verzorgde het water, al had ze wat moeite om alle smaken water uitgelegd te krijgen met al dat geluid. Van mij mocht ze nog wel even door gaan, want aardig, maar Astrid vond het wel genoeg. I want beer!, was haar bijzonder effectieve interventie. Daar was iemand anders voor en vanwege de consternatie kwam John zich er ook nog persoonlijk mee bemoeien. En zo stonden ze na enkele minuten al met zijn drieën om onze tafel te springen.

Het eten was voortreffelijk. Ik bestelde de halibut omdat die in de krant zo werd geprezen. En inderdaad, zo lekker heb ik zelden gegeten. En ook de anderen waren erg tevreden over het eten. "We make every effort to use sustainable, organic local products where possible." Ook dat spreekt mij natuurlijk aan. Bovendien werd al dat lekkers geserveerd door, zo werd mij bezworen, een "lekker ventje".

Omdat we tussen het voorgerecht en het hoofdgerecht te lang moesten wachten volgens John, waren de toetjes "on the house". Daar hadden we zelf overigens niets van gemerkt.

Dus als je eens in de buurt bent, dan zou ik zeker The Flying Pig eens proberen.