Airport annoyances

Het nadeel van een terugreis is dat je weer nadrukkelijk geconfronteerd wordt met Nederlanders. In Vancouver ondervond ik weer een mooi staaltje.

Een man komt aanstormen op een rij wachtenden en kijkt hoe ver hij komt. Als zijn poging ergens halverwege de rij strandt, dan markeert hij dat punt met zijn handbagage. Vervolgens wurmt hij zich terug om de rest van zijn bagage op te halen. Dus weer tweemaal langs iedereen, een keer zonder spullen en een keer met zijn bagage. Dan wenkt hij zijn vier medereizigers, die moeten ook maar even voordringen. Met zichtbare tegenzin begeven zij zich langs de wachtenden, naar het door manlief afgedwongen plekje in de rij. Zelfs de grote letters Gaastra op de trui van de echtgenote kunnen niet verhullen dat zij zich ergert aan haar man.

Maar dat was nog niet alles. De beste man gaat vervolgens zijn hele koffer uitpakken. Kennelijk voelt hij aan dat iedereen hem een loser vindt en ongevraagd geeft hij een verklaring. "De fleece is niet tegen de kou, maar om over mijn hoofd te doen als ik wil slapen." Gevoel voor humor heeft hij trouwens ook niet, want als ik me hardop afvraag of ik wel zou kunnen slapen gaat hij daar nog serieus op in ook. Hij adviseert me om ook een trui uit mijn bagage te halen.

Op zijn koffer staat te lezen dat hij uit Lonneker komt, een slecht excuus.

Bij het inchecken had hij vanzelfsprekend weer problemen en terwijl deze foto is gemaakt stond hij er vast nog steeds.