Power Cut

De stroom wordt hier regelmatig uitgeschakeld om verschillen in vraag en aanbod op te vangen. De laatste dagen was er wel heel vaak een power cut. Maar door dit artikel in de krant weet ik nu waarom.

Er zijn problemen met de aanvoer van kolen via het spoor vanwege stakingen. Daardoor wordt er veel te weinig elektriciteit geproduceerd. Afhankelijk van de grootte van de stad wordt de stroom een aantal uren per dag uitgeschakeld. In Udaipur 2 uur per dag, in Dungarpur 4 uur en in plaatsen met minder dan 5000 inwoners 6 uur. Waarschijnlijk is er nog een categorie die het artikel niet vermeldt: in Mada zaten we gisteren minstens 10 uur zonder stroom. Ik eet al dagen mijn avondeten bij kaarslicht.

Details over de actuele stoomsituatie kun je nalezen in het krantenartikel.

Purety with Surety

Deze mooie kruik staat hier op de gang. Met het schepje kun je er wat water uitscheppen en met de metalen beker bovenop kun je dat dan lekker opdrinken. Ik ben er nu een week en het is nog nooit ververst.

Voor de zekerheid houd ik het bij flessenwater. Eerst nam ik wat er te krijgen was, ik lette er vooral op dat de seal onbeschadigd was. Dat schijnt echter niet genoeg te zijn.

De local brands zijn niet betrouwbaar, soms stoppen ze gewoon water uit de pomp in een fles en verzegelen die vervolgens keurig. Een etiket erop met wat mooie kreten, zoals "Ozonized" of "UV treatment". Ook de mooie slogan "purety with surety" komt van zo'n fles.

Aquafina is van Pepsico en dat is dan schijnbaar wel betrouwbaar. Ik heb nog geen last gehad, toch heb ik voor de zekerheid maar een doosje van ingeslagen.

9-10-11: Dungarpur

Vandaag een speciale dag 9-10-11. Een mooie datum voor een bezoek aan Dungarpur. Prabhat, een man uit India die hier ook logeert, heeft me meegenomen. Hij kent de stad goed omdat hij er heeft gewoond.

Bij het regelen van een Riksja begon hij al te mopperen. "We moeten vast te veel betalen omdat ze denken dat jij rijk bent." Nu vond ik het wel meevallen ongeveer 1 euro per persoon voor een rit van een half uur. En wat voor rit. Vanuit de riksja is het nog mooier, veel dichterbij. De heuvels, de velden met rijst, de mensen en al het vee.

Dungarpur is een stad met zo'n 70.000 inwoners. Overal bieden mensen groente en fruit aan langs de kant van de weg. Er zijn allerlei werkplaatsen en naai- en schoenenateliers. Overal vee op straat en een heleboel kleurige en vriendelijke mensen. Buitenlanders heb ik niet gezien, die komen hier niet.

Om even aan de drukte te ontsnappen bezochten we een tempel. Ongelofelijk, deze oase van rust midden in de chaos van de stad.

Daarna zijn we naar Juna Mahal gegaan. Een prachtig paleis. Onbewoond. Het zou een prachtig museum kunnen zijn, maar omdat er toch geen bezoekers zouden zijn, laten ze het maar leeg staan.

We moesten door een soort luik naar binnen klauteren. Het is 6 verdiepingen hoog en je hebt een geweldig uitzicht over de stad, het meer en de heuvels.

Er was van alles te zien: mozaïek, alles was versierd met beeldhouwwerk en de muren waren prachtig beschilderd.

Tot slot hebben we gegeten in het beste restaurant van Dungarpur (volgens Prabhat). En dat was inderdaad erg lekker. We aten dahl, want dat hoort nu eenmaal zo hier. Maar ook nog wat andere dingetjes.

Generic Drugs

Een foto van The Times of India van 4 oktober. Ook hier zijn discussies over generieke medicijnen actueel.

Op 2 oktober heeft de regering van de provincie Rajasthan aangekondigd alle generieke medicijnen gratis te zullen verstrekken. De datum is niet toevallig gekozen: 2 oktober is de geboortedag van Mahatma Ghandi en een belangrijke dag in India.

In Nederland worden de premies voor de zorgverzekering in deze periode bekend gemaakt. Hier in Mada zijn we ook bezig met een verzekering. De premie bedraagt 600 roepies (10 euro) per jaar voor een gezin tot 5 personen. (Go for it Anderzorg!) Het pakket is wel iets verder uitgekleed dan in Nederland.

Beautiful People from Mada

The Mac is Back

Ik kreeg wel even een raar gevoel toen ik las dat Steve Jobs was overleden. Leek me een slecht voorteken dat het gebeurt op de dag dat ik mijn Macbook mee geef aan Deepak.

Maar vanochtend liep er ineens iemand met mijn gifgroene tasje naar binnen. Niet Deepak, maar Ashish deze keer. En het werkt nu prima. Zolang het groene lampje op de stick brandt, heb ik verbinding met internet.

Personeelsregelingen

Ik heb inmiddels ook de personeelsregelingen van PEDO bekeken. Die zijn opgesteld voor het hoofdkantoor in Mada. Ze willen graag dat er een speciaal regelingen boek komt voor 12 federaties. Daar moet ik me mee bezig gaan houden.

Maar hier alvast wat opvallende zaken.

Het salaris van de directeur bedraagt 4 maal dat van de laagste functie. De minst betaalde functies zijn cook, office boy, driver en watch man. Dat voldoet dus uitstekend aan de FNV norm van factor 20.

De proeftijd loopt op tot 6 maanden. In die periode mag je geen verlof opnemen en kun je zonder opgave van redenen worden ontslagen.

Per jaar mag je maximaal 10 dagen ziek zijn. Bij ernstige gevallen ("eg. loss of organs") kan er een uitzondering gemaakt worden.

Bij een bevalling krijgt de moeder 120 dagen verlof. Dit geldt echter alleen voor de eerste 2 kinderen. Hoe het bij een eventueel derde kind gaat, vertelt de Personal Policy niet. Vaders krijgen 5 dagen vrij. Uiteraard ook alleen bij de eerste 2 kinderen.

Er geldt een opzegtermijn van 1 maand voor zowel werkgever als werknemer. Wordt die niet in acht genomen, dan moet er een maandslaris worden betaald. Ook dat geldt voor beide partijen.