Heide

Nu het nog even kan, wilden wij nog wat bloeiende heide zien. Gisteren probeerden wij het Hijkerveld. De beheerder had erg zijn best gedaan. Alles was zo geplagd, dat er alleen maar hele kleine plantjes stonden. Wel mooi paars. Over een paar jaar zal het er vast prachtig uit zien. 

De heide viel dan misschien wat tegen we zagen wel deze schapen. Het zijn Schoonebeker heideschapen, de grootste heideschapen die er zijn. Een zeldzaam ras, in 1970 waren er nog maar 50. Inmiddels zijn er weer een paar duizend. Ze zijn te herkennen aan hun "nieuwsgierige oren". Wat daarmee bedoeld wordt weet ik niet, maar ik heb de oren maar extra goed op de foto gezet.

Terug naar de heide. Om geen risico te lopen sloeg ik het naslagwerk "Paarse Pracht, heidelandschappen van Drenthe" er op na. Daar zijn naslagwerken immers voor. Daar werd De Wildenberg aangeprezen. "De heide ziet er uit om door een ringetje te halen. Mooi schrale begroeiingen met buntgras, heidespurrie en korstmossen worden hier afgewisseld met vitale en helder paars bloeiende struikheide". Vandaag hebben we het gecontroleerd, en het klopte aardig.
 

Cavolo Nero

In de moestuin staat ook palmkool. En wel de originele cavolo nero uit Toscane. Dat klinkt toch geweldig. En ja, het is een mooie plant. Zowel de rupsen (van inderdaad het koolwitje) als het konijn vinden het heerlijk. Met een belangrijk verschil, het konijn wacht geduldig af tot hij wat krijgt.

Natuurlijk ideaal om in een groene smoothie te doen. Ten minste, de die hard zweren bij boerenkool in de smoothie. Ik had al slechte ervaringen met de reguliere boerenkool in de smoothie, maar ik heb het nog maar eens met palmkool geprobeerd. Kijk eens hoe mooi de smoothie er uit ziet. En dan wil je zo graag dat die zelfgekweekte palmkool een succes is. Maar helaas, het was echt niet te doen. Zonde van de banaan, watermeloen en aardbeien.

Gelukkig is er een alternatieve bestemming, de ribollita. Deze Toscaanse specialiteit wordt ook wel zuppa di cavolo nero genoemd. De soep was prima, alleen jammer van die taaie stroken palmkool. Ik vind de plant mooi genoeg om hem te blijven kweken. En heb respect gekregen voor de rupsen van het koolwitje. In het Engels heten ze trouwens cabbage worms. Dikverdiend!

Zwembroek

Ik heb het speciaal opgezocht, precies 10 jaar gelden kocht ik in Ouddorp een zwembroek. Tijdens de laatste vakantie bleek hij zijn beste tijd gehad te hebben. Letterlijk en figuurlijk was de rek er uit. Met als gevolg dat er na elke golf een heuse bouwvakkersdecolleté zichtbaar werd. Dat leverde zo veel commentaar op, dat ik de falende zwembroek maar in Sri Lanka heb achter gelaten. Jammer, want het was een fijn broekje.

En daarbij zag hij er ook nog fantastisch uit. Kijk maar eens op deze oude foto.

Gisteren kocht ik een nieuwe. Ik ga er vanuit dat deze wat langer mee gaat. Het zal wel even wennen zijn, zo'n kort broekje. 

Blueberries, lots of blueberries.

Zaterdag, zeg maar rustig Superzaterdag, was er een aanbieding bij de Lidl. Een pond blauwe bessen voor slecht € 1,99. Dat is niet duur, dus ik kocht een kilo. Kennelijk was er weinig belangstelling voor, want even later hing er een bord dat de prijs verder was verlaagd. 

Dus nog maar even 3 kilo op de band gezet. Brengt het totaal op 4 kilo.

De eerst kilo verdwijnt in fruitsalade, toetjes en smoothies. De rest wordt ingevroren. Hier zijn ze, losgestort in de diepvriesla.

Om, eenmaal bevroren, in afgepaste porties te worden bewaard. Een top weekeinde al met al.

Mirissa en Hikkaduwa

Na tweeënhalve week trekken door Sri Lanka is het nu even tijd om wat bij te komen. We verbleven eerst 2 dagen in Mirissa.

Af en toe lurk ik een kokosnoot leeg.

Of bespreek het leven met een gepensioneerde legerofficier. 

Het uitzicht vanaf het terras van ons huisje.

Er is ook een leuk zwembad en op de achtergrond is de Indische Oceaan. 

Leuk die golven. Als is de combinatie met een zwembroek waarvan na ruim 10 jaar het elastiek wat minder begint te worden niet echt ideaal.

Daarna nog twee dagen naar een andere badplaats, Hikkaduwa. Dit is het uitzicht vanaf de ontbijttafel op het zwembad. Het ziet er mooi uit, maar het water is niet gekoeld en daardoor veel te warm om in te zwemmen. Het zeewater is beter van temperatuur.

De drankjes in Hikkaduwa zijn trouwens wel gekoeld, zoals bijvoorbeeld deze iced coffee.

Galle Fort

Deze muur is ooit aangelegd in de Hollandse tijd. Daarbinnen noemen ze het Galle Fort.

Nog meer herinneringen aan de koloniale tijd. De oudste protestantse kerk van Sri Lanka. 

 

Hij ziet er goed onderhouden uit.

Ook hier malariaslachtoffers.

En dit poppetje op de grafsteen ziet er dan wel vrolijk uit, het betreft hier vast ook een gevalletje wisse dood.

Buduruwagala

Buduruwagala betekent Boeddha afgebeeld in steen. Dat wil je natuurlijk niet missen.

Maar er is opvallend weinig belangstelling voor. Waar er normaal een schoenenoppasser staat met een hele kast waar je je schoenen in bewaring kunt geven, moeten we hier het schoeisel onbewaakt achterlaten. Veel schoenen staan er niet.

Met 16 meter het hoogste Boeddhabeeld van Sri Lanka. Ruim duizend jaar oud. De witte pleisterlaag is nagenoeg verdwenen. Ze denken dat hij ooit geschilderd was in felle kleuren. Maar die opsmuk vind ik ook helemaal niet nodig.

Rechts van de grote Boeddha staat dit drietal.

 

En links, wat weggestopt maar zeker niet minder fraai, deze twee. 

En omdat het zo mooi is, nog een totaaloverzicht.