vrijdag 18 mei 2012

Take me to that town of Jazz


Met hemelvaart is traditioneel het jazz festival in Breda. Toen ik nog in Breda woonde, dat is al lang geleden, begon dat altijd om 11 uur op de Grote Markt. Tijden veranderen. De markt was nu nog wel erg rustig toen ik er om half 11 liep. Zo kon ik nog even een praatje maken met niemand minder dan Joep Peeters. 
Jazeker, Joep Peeters "Heer van Breda" in hoogst eigen persoon. Deze jazz-icoon uit Breda is mede oprichter en eerste voorzitter van het Jazz Festival Breda. Daarnaast was hij ook ooit mijn leraar Frans. 
Ik vertelde hem dat ik als kind naar de maandelijkse optredens van zijn Original Victoria Band ging op zondagmiddag in De Beurs. "Dan ben jij ook al oud, die band is in 1981 gestopt." 
In die tijd speelde hij ook in straatorkest Ochtendchloor. In 1976 is die band opgeheven. Te succesvol: tijdens de streetparades liepen ze van de Grote Markt de Veemarktstraat in, het publiek volgde enthousiast en er bleef een leeg marktplein achter. Dat was nu ook weer niet de bedoeling.
Ik informeerde nog even hoe het zat met Annabel van Hans de Booy. "Ik zat in de studio voor een opname met Ivan Heylen (die van Wilde Boerndochtere) toen Hans de Booy daar ook was. Ze hadden een probleem, ze kregen het nummer Annabel niet goed voor elkaar. Er miste iets, er zat een gat in het nummer waar ze geen raad mee wisten. De ook aanwezige Toets Thielemans wilde wel helpen, maar mondharmonica paste niet bij het nummer." Toen kwam Joep met zijn sopraansax, hij loste het probleem in een keer op met een fraaie solo. De rest is geschiedenis, het werd een grote hit. "Een sopraansax", zo relativeert Joep achteraf "de meeste mensen weten niet eens dat zo'n ding bestaat."

Later meende ik nog een bekende Bredanaar te herkennen, Pierre Kartner. Hij heeft nog samen met mijn vader gewerkt bij de gemeente Breda. Bij mijn ouders op het toilet hangt nog steeds een schilderijtje dat hij heeft gemaakt. Dat zou hij vast leuk vinden om te horen. Dat er tenminste nog ergens mensen zijn die hem niet vergeten zijn. Maar helaas, bij navraag bleek hij het niet te zijn. Ik was niet de eerste die dat vroeg, vertelde de man me. Het had ook goed gekund, hij leek er op en hij had een vrouw bij zich met twee gehoorapparaten. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten