Gisteren waren wij in een schapenboet op Texel. Van buiten niets bijzonders te zien.
De binnenkant vertoonde wel enige voortekenen van op handen zijnde feestelijkheden. En dat klopte, want hier zou een huwelijk voltrokken worden.
Alles ging goed, totdat de ambtenaar van de burgerlijke stand iets over de schreef ging. Zij suggereerde, nota bene net nadat het huwelijk officieel was afgesloten, dat de bruid nu de naam van de bruidegom zou gaan voeren. Iedereen die de bruid een beetje kent, en dat geldt doorgaans voor de meeste aanwezigen bij zo'n plechtigheid, wist dat dat nooit de bedoeling kon zijn. Met een verbeten gezicht pakte de bruid een sabel. Een siddering ging door de schapenboet.
Gelukkig betrof het slechts het sabreren van de champagne.
Zo'n fles met een afgehouwen hals zier er dan misschien wat lullig uit, de Blanc de Blanc van Eric Isselée smaakte er niet minder om. We hadden niet voor niets een uur in de kou gezeten, de champagne was prima op temperatuur.
Maar ook de bruidegom liet zich niet onbetuigd. Hier snijdt hij de bruidstaart aan. Met een heus keukenmes. Toegegeven, dat oogt een stuk minder spectaculair dan het openen van een champagnefles met een sabel. Maar kennelijk geeft dat de verhoudingen bij het prille paar goed weer.
Cari en Goos-Jan veel geluk samen en bedankt voor een memorabele dag!
