Ekepad bij Anloo

Niet dat het echt druk was, maar er waren toch meer mensen op de been dan normaal. Er zal vast een verband met moederdag zijn. Net zoals je vandaag ook allemaal vaders ziet die fietsen met een kinderzitje op een manier waaraan je afziet dat ze dat niet gewend zijn. 

Anloo is bekend om zijn grafheuvels. Ik weet niet bij wie, maar het schijnt echt zo te zijn. Leuk trouwens dat er duizenden jaren na de aanleg, een boompje in een bijpassende kleur is gegroeid.

Waar grafheuvels zijn, is ook een verhoogde kans op hunebedden. En ja hoor.

Het kon allemaal niet op vandaag. We kwamen ook nog door pinetum Ter Borg. In 1954 zijn ze hier begonnen coniferen te planten. Toen werd het pinetum gesticht, zoals een gedenksteen het formuleert. Een beetje sneu vind ik het wel. Ik word nu eenmaal niet direct opgewonden van coniferen.  En ook niet nu er inmiddels 400 stuks staan. Ik vind het eigenlijk maar rare dingen die coniferen. Maar eerlijk is eerlijk, sommige exemplaren zagen er inmiddels wel indrukwekkend uit. Voor een conifeer dan.

Moederdag

Ondanks de klimaatveranderingen is er gelukkig nog een zekerheid waar we ons aan vast kunnen houden: het lelietje der dalen bloeit met moederdag. Dit jaar in elk geval wel gewoon.

Mijn eigen moeder heeft me zo nadrukkelijk gezegd dat ze dit jaar geen moederdag viert, dat ik haar vandaag maar even met rust zal laten. Al leest ze mogelijk deze post wel gewoon. 
Onze uitwonende student heeft iets in elkaar geknutseld en per post laten bezorgen. Dat werd zeer op prijs gesteld. En de andere dochter heeft het te druk met haar examens.  

Examen

Maandag beginnen de centraal schriftelijke examens op de middelbare school. Om ervoor te zorgen dat mijn dochter goed toegerust mee kan doen, heb ik nog wat last minute aankopen gedaan. Zou dit 5 jaar maar een beetje aanklooien kunnen compenseren. Of is dat niet nodig? 
Veel succes Emma!

Ansen

Ansen, een naam om te onthouden, is een Drents dorpje met 296 inwoners. Kijk dat is nog eens interessant om te weten. Op www.ansen.eu vind je het allemaal. Nee niks ansen.nl (of desnoods .dr), nog geen 300 inwoners maar het communautaire gedachtegoed leeft hier wel degelijk.

  

 De paardebloemen zijn al weer uitgebloeid.

Deze picknicktafel wordt kennelijk ook niet meer zo heel intersief gebruikt. 

Zo'n lucht ziet er dreigend uit als je buiten in het veld loopt. Het bleek een hagelbui, dus dat viel mee. Van hagel word je nauwelijks nat.

Esmeer en Fochtelooërveen

"De korte Esmeerroute is een ontspannende en interessante rondwandeling door een afwisselend landschap van fraai akkerland, bosgebied en oude venen tussen Huis ter Heide en Veenhuizen. "  Zo wordt deze route aangeprezen, ook was de route gewaardeerd met 4 sterren. Dat staat voor "beslist de moeite waard". Nu heeft dit sterrensysteem niet veel om het lijf, de enige andere categorie is 5 sterren (schitterend).

 

Ze zijn nog druk bezig met het in natuurlijke staat terugbrengen van delen van het gebied. Dat ziet er dan zo uit. Even geduld is kennelijk nog nodig. (De 5 sterren status gloort?)

De oever van het Esmeer.


In het Fochtelooërveen broeden kraanvogels. "Vergeet uw verrekijker niet!" Ook zonder verrekijker heben we ze niet gezien. Wel dit gele vogeltje. Vanwege de kleur denk ik dat het een geelgors is.

400 kilometer verder

De laatste maanden liepen wij drie langeafstandswandelingen. Achtereenvolgens De Loop van de Drentsche Aa, De Loop van de Reest en de Loop van het Oude Diep. Totaal 400 kilometer door beekdalen in Overijssel en Drenthe. Tijd voor een korte evaluatie.
Sowieso zijn ze alle drie de moeite waard. De boekjes zien er aantrekkelijk uit en de ringband is erg handig in het gebruik. In de boekjes staat de route beschreven en ingetekend op kaartjes. De beschrijvingen waren wisselend. Echt verdwaald zijn we niet omdat het kaartje je altijd wel weer op weg hielp. 
De route van de Drentsche Aa was opvallend goed beschreven, heel bondig en helder. Deze route was ook twee richtigen op beschreven. Misschien overdreven, maar die moeite hadden ze toch maar mooi genomen. Bij het Oude Diep was het een aantal keren toch echt een gedoe om de goede route te vinden. Ik denk echt dat dat niet alleen aan de eigen onoplettendheid lag. 
De Loop van de Drentsche Aa vond ik het aantrekkelijkst. En niet alleen omdat hij vlak langs ons huis loop. Je loopt het meest langs beekjes, die ook nog eens flink meanderen. Dus als je 3 te veel vindt, loop deze.
En er moet er ook een de minste zijn. En dat is wat mij betreft die van het Oude Diep. Al halverwege de route neem je afscheid van het Oude Diep. En het Oude Diep is ook echt minder dan toppers als de Reest of de diepjes van de Drentsche Aa. 
Nu de lente begint te vorderen ziet het er vast allemaal nog weer mooier uit. Dus we zullen sommige etappes best nog eens over doen. Maar we zullen toch ook naar iets anders moeten gaan uitzien.  

De Loop van het Oude Diep (laatste etappe)

Al weer de laatste etappe van de Loop van het Oude Diep, van Westerbork naar Orvelte.  

De koeien staan weer in de wei, leuk hoor.  Als we al zuivel kopen, dan is het biologische. Dan heb je toch het idee dat je hieraan een bijdrage levert.

In het bos schieten de varens uit de grond.

 En natuurlijk, we zijn tenslotte in Drenthe, de heide.

 Met hier en daar een vennetje met veenpluis.