Langs Reest en Es

"Langs Reest en Es: Deze gevarieerde rondwandeling op de grens van Drenthe en Overijssel voert u over heidevelden met schapen, door bossen met vennetjes, langs een schattig kerkje en door het beekdal van de Reest met zijn eeuwenoude boerderijen. Ook wandelt u over de ietwat glooiende es van Zuidwolde en andere eeuwenoude buurtschappen."

Zo werd de wandeling van vandaag aangeprezen in ons wandelboekje. 

Een Schotse Hooglander.

Jong zien ze er een stuk minder vervaarlijk uit. Met hun schattige krulletjes.

Wat zijn dat allemaal voor rare dingen in de boom?

Aha, een eikel.

Deze brug over de Reest is heel beroemd. Hier werd de slotscène van de televisieserie Bartje gefilmd.

Perzikkruiduil

Op een groene plant, bijvoorbeeld perzikkruid, was deze rups vast een stuk minder goed opgevallen. 

Maar op een blauwe distel in onze tuin was hij niet te missen: de perzikkruiduil.

Zeventien

Wat wil je dan als je zeventien wordt? Een roze Nijntje taart! Die is zoooo schattig, zegt Emma zelf.

Zeventien jaar geleden was er ook een taart. Oma Assink leefde nog en zij regelde dat dan. De taarten zagen er toen wel wat anders uit. De taart is naar de kant van de doos geschoven. Maar verder had hij de reis van Goor (daar maken ze immers de lekkerste taarten) naar Brielle ongeschonden overleefd.

E-reader

Vandaag kwam mijn verjaardagscadeau binnen. De nieuwe Sony PRS-T2 e-reader. Compleet met een bijpassende Gecko cover. Iedereen die ik ken en aan een e-reader begint, is enthousiast. Tijd om het ook maar eens te proberen. En een leuk cadeau om te krijgen. Dankjewel Astrid!

Vijftig

Gelukkig geen opblaaspop voor de deur of een spandoek met instructies hoe vaak passerende auto's moeten toeteren.

Perenoogst

Hier hangt de volledige perenoogst van dit jaar. Daar waar de pruimen het zo goed deden dit jaar, valt dit een beetje tegen. En het zijn nog stoofperen ook. Maar dit trio is de moeite van het stoven niet waard, vrees ik. 

Vijftig tinten paars

Het eerste weekeinde van september is een mooi moment om eens te kijken hoe de heide er bij ligt. En met het Balloërveld op een steenworp afstand, is het ook een kleine moeite. Nou, ik vind het mooi.

Struikheide.

Het zal niemand verbazen dat tussen die vijftig tinten paars ook de potentilla erecta prima gedijt.