Zonnebloempittenbrood

Binnenkort wordt de keuken verbouwd en daarom worden de kasten leeggemaakt. Om van de spullen af te komen heb ik maar even een brood gebakken. Lekker met aioli of hummus.

Enschede in scaffolding

View from the office.

Balloërveld

Het is nog even mooi weer, maar je weet dat de omslag naar de herfst er aan gaat komen. Nog maar even genieten. Van het mooie weer en van de paarse heide bij de laagstaande avondzon. Van een rit over het Balloërveld na het avondeten. Nu het nog kan.

Vlinderommetje Zuidwolde

Het Vlinderommetje is een wandeling om Zuidwolde. Niet te verwarren met Zeewolde in Flevoland, maar gewoon in Drenthe. De wandeling is 8 kilometer lang, dus voor ons een makkie. 

Je komt langs een vlindertuin en die ligt er deze tijd van het jaar mooi bij. Ook fladderden er vlinders rond. Verder viel het wel mee met de vlinders, ondanks de naam van dit ommetje.

Dit is de begraafplaats. Dit oude deel wordt opzettelijk terughouden beheerd. Vogels, egels, hagedissen, slangen, kikkers en padden schijnen dat erg leuk te vinden. Aldus het informatiebord. Het ziet er wel stemmig uit, met dat hoge gras.

Cacao 70

Voor een kopje koffie gingen we even naar binnen bij Cacao 70. Voor mij begint echte chocolade bij 85%, maar goed dat is een detail.

Alles werd vers bereid in de grote open keuken.

En je hebt meteen geluncht als je iets bij de koffie bestelt. 

Mont Royal

Vanaf de Mont Royal heb je een mooi uitzicht op Montreal.

Onopvallend neem ik plaats naast een precisie instrument.

En net zo onopvallend voer ik een meting uit.

Basilique Notre-Dame

Voor deze kerk was wel een rij. Niet zo lang als voor de free samples van Nivea, maar toch. Hier alvast een zij-aanzicht.

En hier de voorkant. De 2 toren zijn trouwens later bijgebouwd.

Maar ook hier gaat het om de binnenkant. Heel erg overdadig en kleurrijk. De kerk is uitgerust met een orgel, dat ook niet bepaald sober genoemd kan worden. Ik heb er geen verstand van, maar 7000 orgelpijpen leek mij een behoorlijk aantal. Toen wij er waren speelde de organist de hymne Amazing Grace.

L'église unie Saint-James

Een lange rij mensen markeert l'église unie Saint-James in Montreal. De gevel is al bijzonder mooi.

En dat is dan nog maar de buitenkant. Kijk dat interieur toch eens. Met die fraaie "eerste ring", die vloeiend door de ruimte loopt, zodat iedereen optimaal zicht heeft op het altaar. 

 

De lange wachtrij was evenwel niet om in de kerk te komen, maar voor de free samples Nivea die werden uitgedeeld. De kerk, daar kon je zo in en uit lopen.

More Falls

In Québec hebben ze ook een grote waterval, la Chute Montmorency. En ze zijn er ook nog bijzonder trots op. En wat ze vooral belangrijk vinden is te vermelden dat hij 30 meter hoger is dan de Niagara Falls. Het is in elk geval een stuk minder druk. Met de kabelbaan omhoog, over de hangbrug en dan via de trappen weer naar beneden.

La Citadelle de Québec

Met haar ligging op 120 meter boven de rivier is de citadel het hoogste punt van de provincie Québec. Wij gingen mee met een rondleiding.

Kijk toch eens wat een interessante verzameling kanonskogels. En het wordt nog boeiender als je weet dat het kanon boven op de citadel zelfs de grootste van deze kogels zomaar 5 kilometer weg kan schieten. Ja, zo'n rondleiding is heel leerzaam.

En dan deze verzameling bajonetten, awesome. 

Toen iedereen het als museum verbouwde bastion al verlaten had en ik deze indrukwekkende decoraties nog stond te fotograferen kwam de gids me halen. "I am sorry we don't have more time for the museum". Ik mompelde nog even "dommage", maar hij was onvermurwbaar.

Dat belette ons evenwel niet om op deze manier ons respect voor het Canadese leger te uiten.

Poutine

Een kenner van deze regio, die hier ook nog "français comme une langue seconde" heeft gestudeerd, attendeerde op de Poutine. "Als je dan toch in het franstalige gedeelte bent, dan mag je dit culinaire hoogstandje natuurlijk niet overslaan", schreef ze me. Was het een tip of een provocatie? Ik ging het uitzoeken. 

En de beste plek om dat te doen schijnt le Chic Shack te zijn. Frans mag dan niet mijn tweede taal zijn, dat betekent zoveel als de chique keet. Het was een rare tent. Er stond een enorme rij voor de deur, dat is meestal wel een goed teken. Maar er waren ook lege tafeltjes. Er hing een bord dat je eerst moest bestellen en dat ze je dan naar een tafel zouden brengen. Maar toen ik dat wilde doen werd ik weer teruggestuurd. Kortom, de logistiek was niet helemaal ideaal. Om de Poutine niet in gevaar te brengen lieten we het ons allemaal welgevallen. Daar kwamen we tenslotte voor.

En dit is hem dan, de Poutine. Platgeslagen aardappels die krokant zijn gebakken, geserveerd met hompen kaas in een soort jus. En dat alles royaal bestrooid met verse peterselie en bieslook. Zo maakten ze het traditioneel op het platteland van Québec. Voedzaam, lekker en vast ook bijzonder gezond. 

Tegenwoordig kun je het overal in Canada krijgen, meestal bij fast food restaurants. En dan vervangen ze de aardappels vaak door friet. Maar niet bij le Chic Shack, daar krijg je la seule vraie.  

Conclusie: bedankt voor de tip.

La Galette Libanaise

Volgens Tripadvisor is dit de beste van de 722 restaurants in Québec. Als je niet beter wist, dan zou je er zo voorbij lopen. Maar wij wisten wel beter en dus hebben we toegetast. En het was inderdaad geweldig. En omdat de Galettes zo smakelijk waren, namen we ook nog een toetje. Er was baklava en brownie (10x10 cm). "Als je van chocolade houdt, moet je zeker de brownie proberen", adviseerde onze Libanese vriend. Wij probeerden beide. De doosjes konden weer dicht, dus als het te veel was, konden we het meenemen. Bleek niet nodig.  "Although the expectations were high, they were still exceeded." De Libanees was blij dat te horen. 

Château Bellevue

We zitten nu in Château Bellevue in Québec. Het is midden in de oude stad, tegenover het Château Frontenac. Dit laatste voor mensen die bekend zijn in deze stad. 
Het was nog niet zo makkelijk om daar te komen met de de auto. Je weet wel, smalle en steile eenrichtingsverkeer straatjes met veel geparkeerde auto's, voetgangers en hoge stoepranden. Dat soort werk. Maar gelukkig hebben ze hier mensen die je auto dan ergens voor je parkeren. En dan halen ze hem ook weer op, als je weg wilt. Dat hoop ik tenminste. En anders hebben we in elk geval ons eigen risico bij de autoverhuur afgekocht.

Dit is het uitzicht vanaf de lobby.

En in de lobby staat dit apparaat. Voor 6 dollar kun je hier een glaasje wijn tappen. En voor die prijs wordt hij ook nog prima op temperatuur gehouden.

Whale spotting in Tadoussac

Dit is Tadoussac.

Dit is de baai waar we met de zodiac op zoek gingen naar walvissen.

En vonden. Hier een whale back van een gewone vinvis (Fin whale).

En een whale tail. 

Breakfast at Saguenay

Saguenay Cultural Capital of Canada 2010

Een korte impressie.

Bij dit beeld ging het om de mond. Dat stond erbij. Maar ik snapte het niet zo goed. De toelichting was dan ook in het Frans.

Dit is een zeemeermin.

En dit vind ik eigenlijk ook maar kinderachtig, met die uit de vissenstaart gesneden vogels. En dan te bedenken dat het door de blauwe lucht nog geflatteerd op de foto staat.
Cultural Capital? Daar had ik toch iets meer van verwacht.

Pyramide des Ha! Ha!

Door de wijk La Baie van Saguanay stroomt de rivier Ha! Ha! In 1996 overstroomde deze rivier en werden er 250 gebouwen verwoest. Er moesten 3000 inwoners worden geëvacueerd en de schade bedroeg 165 miljoen dollar. Als vorm van therapie heeft een plaatselijke kunstenaar, Jean-Jules Soucy, samen met de bewoners een monument opgericht: la pyramide de Ha! Ha!

Gemaakt van verkeersborden. De keuze voor het bord voorrang verlenen is geen toeval. Het staat voor elkaar helpen.

 

Vergelijk trouwens de luchten op de verschillende foto's eens. Ja, het weer kan hier snel omslaan.

More bears

In St-Félicien zitten ook beren.

En ze kunnen nog zwemmen ook.

Breakfast in Canada

Pancake with berries and maple syrup.

Beavers and Bears

 

Vandaag gingen we met een beaver and bears safari. Om te beginnen moesten we een stuk met dit voertuig door de wildernis crossen. Dat was al een attractie op zich.

En bij dit meer mochten we uitstappen. Want hier zouden bevers zitten.

En ja hoor, daar is er al een.

 En hij komt zelfs het water uit.

En eet wat blaadjes.

En dit is een jonkie, heel schattig.

Vervolgens hoorden we hard geschreeuw. Wie schreeuwt er nu zo hard, zo jagen ze alle beren weg. Bleek het een andere excursie te zijn. Een hysterische vrouw liep te schreeuwen, helaas in het Frans en niet te verstaan. Haar man liep er achter aan met een groot rood hoofd, steeds als hij wat zei werd hij helemaal verrot gescholden. Het zag eruit alsof er net iemand door een beer was verslonden. Wat navraag leerde dat er een kind was kwijt geraakt. Wat een drama, totdat bleek dat hij 15 was, toen vond ik het al een stuk minder. Maar ook onze gids moest mee helpen zoeken. Dus wij weer in de wagen en als een gek terug naar het startpunt. Liep daar doodleuk die 15 jarige jongen, compleet met een koptelefoon op zijn hoofd. En konden wij de draad weer oppakken.

We werden naar een uitkijkhut gebracht en moesten drie kwartier naar een stuk bos kijken totdat eindelijk deze beer verscheen. Het was inmiddels wat donkerder, dus de foto is wat minder, maar het is toch echt een zwarte beer.

Wat een spanning toch weer allemaal.