Dertig

Bersroute

Ik kan er ook niets aan doen, deze wandeling bij Ruinen heet nu eenmaal de Bersroute. Wat een bers is wist ik niet, maar gelukkig is er internet. Bersen betekent het wild opzoeken. Maar met het onstuimige weer van vandaag viel er weinig te bersen. Een eekhoorn en af en toe een voorbij waaiende volgel. Daar bleef het wel zo'n beetje bij.

De luchten waren wel bijzonder spectaculair.

En ook een vriendelijk vennetje ziet er meteen een stuk dramatischer uit onder zo'n wolkendek. 

Mooie kronkelende stammen langs het modderpad. 

 En van de paddenstoelen is het mooiste nu wel af. 

Slager zoekt vrouw

Na het succes van "Boer zoekt Vrouw" weet ik nog wel een beroepsgroep die niet zou misstaan bij een dating programma op de televisie.  "Slager zoekt Vlees" of "Worstendraaier zoekt Wijf", mogelijkheden genoeg.

Kijk maar eens naar deze knipsels uit het Volkskrant Magazine. Dat zijn nog eens teksten. Kom daar bij boer Aad maar eens om.

Het Pauperparadijs

In Veenhuizen heeft de "Maatschappij van Weldadigheid" een kolonie opgericht waar armen de gelegenheid kregen zich vrijwillig als boer of veenwerker te vestigen. Later zijn er ook landlopers en ander gespuis minder vrijwillig heen gebracht. Het Pauperparadijs van Suzanna Jansen geeft een aardige beschrijving over hoe het leven daar ooit was. 

Talloze kolonisten hebben het niet overleefd en liggen hier naamloos begraven. 

Nicolaas Beugeling heeft wel een eigen houten grafzerk. Hij is in 1857 gestorven in het derde gesticht. Als beroep wordt kolonist genoemd. Hij rust in vrede. Dat gelukkig nog wel.

En dit is dan zo'n gesticht.

Op het complex staan een heleboel mooie panden, veelal met een mooie naam. Zoals "Bitter en Zoet", hier was de apotheek gevestigd. Tegenwoordig is het een restaurant.

In "Helpt elkander" woonde ooit ziekenhuispersoneel, in "Toewijding" woonde de geneesheer van het ziekenhuis. En de apotheker woonde in "Plichtsgevoel".

Deze betonnen iglo is het ijshuis. De muren zijn geïsoleerd met veen. In de winter werd daar ijs in gedaan en het isoleerde zo goed dat er tot de volgende winter koud genoeg bleef om medicijnen te kunnen opslaan.  

Slokkert

Het stroomdal van de Slokkert, tussen Een en Veenhuizen, proberen ze weer in de oude glorie te herstellen. Alle hekwerken en omheiningen worden verwijderd en met dit soort machines worden de waterlopen verlegd. Vooralsnog met als resultaat een enorme modderboel. Volgend voorjaar nog maar eens kijken of het wat heeft uitgehaald.

Een gelderse roos.

Nog maar eens een foto op de kop. 

 Ganzen.

Een

Dit Drentse plaatsje was ooit wereldberoemd. In 1947 had zich er een kapper gevestigd die een middel tegen kaalheid had ontwikkeld. Van heinde en verre kwamen de klanten. Rijke Amerikanen, Zuid Europeanen en Arabieren met kale koppen kwamen naar "de kapper van Een". Uiteindelijk bleek de behandeling toch minder succesvol dan gehoopt. Na twee jaar verdween de kapper spoorloos om aan zijn ontevreden klanten te ontsnappen.

Vandaag de dag herkent mijn navigatiesysteem het plaatsje Een niet eens meer. Roem is vergankelijk of wordt het tijd voor een nieuwe auto.

Homemade dahl

Toen ik, al weer ruim een jaar gelden, naar India ging werd ik gewaarschuwd voor het eten. Minstens tweemaal daags linzen. "Die dahl komt je binnen de kortste keren de neusgaten uit", werd mij voorgehouden. Niets bleek minder waar. Ik vond het heerlijk en kon elke dag weer uitkijken naar het moment dat de kok met zijn gedeukte pannetje met dahl aan kwam zetten.

Nu het hier weer kouder wordt, maak ik elk weekeinde een pannetje. Een gedeukt pannetje en een metalen bord heb ik niet, de smaakt komt best aardig in de buurt van wat ik me herinner.

Maar ik neem dan ook de speciale tip van deze man ter harte. Bak de kruiden, en dat zijn gemberwortel, rode peper, kurkuma, de komijn- en korianderzaadjes, apart op een hoog vuur. Op de foto een demonstratie daarvan. En voeg de kruiden pas op het laatste moment toe aan de gekookte linzen. 

Oranje

Wat een leuk vogeltje zit er bij ons in de tuin. Ik weet niet wat voor soort het is, maar met al dat oranje ziet het er opvallend uit.

Doesburg

Sommige mensen vinden het leuk om een minimaal levensgrote, al dan niet opblaasbare, Abraham in je voortuin te zetten als je 50 jaar wordt. Soms nog aangevuld met een oproep aan passerend verkeer om te toeteren. 

Het kan ook anders. H en S nodigden ons uit ons voor een dagje Doesburg, daar staat immers een mosterdmuseum.

En daar wordt nog steeds mosterd gemaakt. Hier een vat met in azijn geweekte mosterdzaden.

En die verdwenen in de mosterdmolen, even draaien en klaar is de mosterd.

Maar het echte museumstuk staat hier. Dag in dag uit vertelt hij precies hetzelfde verhaal. Royaal gelardeerd met grappig bedoelde opmerkingen. Speciaal afgestemd op een publiek dat de vijftigjaargrens reeds lang geleden passeerde. 

Tot zover de mosterd. In Doesburg was nog een ander smakelijk natuurproduct te verkrijgen.

En hier werd de dag afgesloten.

Dekhengsten en Dekstieren

Ben je dekhengst of dekstier en wil je je verzekeren, dan kan dat hier.

Homohuwelijk

Nee, dit is niet Bert van Leeuwen met Het Familiediner.