Ansen

Gisteren hadden we een feestje in Ansen. Dat ligt ergens tussen Uffelte en Ruinen. Ik vermoedde nog een schrijffout, maar nee er bestaan in Drenthe nog meer plaatsen dan Assen. 

We werden ontvangen met koffie en hier ziet het er nog redelijk gemoedelijk uit.

Maar al snel sloeg de stemming om en werden we naar een andere ruimte gebracht. We werden dringend verzocht een schort aan te doen en een muts op te zetten. "Die muts ziet er gewoon gezellig uit, maar het is ook een stukje hygiëne". Nu vooruit dan maar was de meest gehoorde reactie. 

Terwijl een enkeling nog twijfelt over het nut van de muts, wordt er op indringende wijze uitleg gegeven. Onbegrijpelijk dat er later toch nog problemen waren met het openen van de oesters en dat de aioli toch nog schiftte. "Ik zei toch voorzichtig de olie erbij druppelen!" Ook de opmerking "de messen zijn best scherp maar als je van je af snijdt dan kan er niets gebeuren" kon niet voorkomen dat er her en der wat pleisters moesten worden geplakt.  

Een aantal gasten ging serieus aan de slag.

Anderen ontdekten het terras.

Op de jeugd van tegenwoordig is weinig aan te merken.

En dan heb je altijd van die bejaarden die zich misdragen. Heel jammer.

Of van die uitslovers die interessant willen doen met hun creme brulee.

Alles in aanmerking genomen valt het resultaat dan nog best mee. 

Fabulous Plumbing

Naast de mooie rolluiken is er nog meer te genieten in Limburg. Neem nu het loodgieterswerk.

Wat dacht je van deze regenpijp? Begint pas halverwege de muur en waarom zou je het aansluiten als je het ook gewoon over de stoep kunt laten stromen?

Een dakgoot? Dat is helemaal niet nodig. 
En hoe sluit je een toilet op de eerste verdieping aan op het riool? Gewoon een rioolbuis door de muur. Praktisch en decoratief! 

Jozef en Maria

De Mariakapel in Holthees.

En de Jozefkapel in Smakt.

Afferden - Swolgen (Pieterpad last episode)

Vandaag liepen we van Afferden naar Swolgen.

De route begon met een veer over de Maas, € 0,70 per persoon.

 Dit zijn maasheggen.

Jeneverbessen en stuifzand bij Boschhuizer Bergen. Het lijkt wel Drenthe.

De Rosmolen op landgoed Geysteren.

Ineens zomaar tussen wat boompjes een kapelletje. En niet zomaar een kapelletje, het is gewijd aan Sint Goar. En Sint Goar wordt aangeroepen als patroon tegen koude koortsen en bibberkoortsen. Dus een wat prominentere plaats voor deze kapel was eigenlijk wel op zijn plaats geweest.

Ondanks de slechte voorspellingen en de dreigende luchten hielden we het droog. Tot de laatste 500 meter, toen begon het me toch te hozen. Maar ja, met zo'n lucht kun je dat verwachten.

Dit was voor ons het laatste stukje Pieterpad. Alle 490 kilometers tussen Pieterburen en de Pietersberg hebben we erop zitten. Het boekje kreeg ik in september 2005 van een toenmalige collega (dankjewel Linda). Het duurde tot april 2007 tot de eerste etappe werd gelopen. Beetje bij beetje zijn de etappes bij elkaar gesprokkeld. En vandaag dus de laatste.  

De Ammoniet

In Afferden sliepen we in bed and breakfast De Ammoniet. In een voormalig Groene Kruis gebouw zijn 2 thema appartementen ingericht. De ene in Mexicaanse stijl, de andere in Oosterse.

Wij hadden het Oosterse appartement. Een slaapkamer met een tweepersoons bed. Nog een tweepersoonsbed in de woonkamer. Een keukenblok, douche/WC, een eettafel en een zithoek. En dat alles voor 30 euro per persoon inclusief een ontbijt. Haast gênant goedkoop. 

Groesbeek - Afferden

Vandaag weer 26 kilometer Pieterpad gelopen. 

De route ging door Limburg, dat zie je meteen aan de rolluiken bij elk huis. Praktisch, veilig en vooral heel mooi. Ook de voordeur wordt niet vergeten.

Het is herfst. Met de paddenstoelen viel het nog wat tegen. Wel kastanjes. Maar het opvallendste waren toch echt de eikels. Vorige week viel het me al op, het is een fantastisch eikel jaar. Het klinkt wel wat lullig, maar het is echt zo.

Mooie bomen bij de Sint Jansberg, bijvoorbeeld deze beuk.

Natuurgebied Het Quin bij Afferden. Het water schijnt kwelwater te zijn. Om één of andere reden vind ik dat een vies woord. 

Langs Reest en Es

"Langs Reest en Es: Deze gevarieerde rondwandeling op de grens van Drenthe en Overijssel voert u over heidevelden met schapen, door bossen met vennetjes, langs een schattig kerkje en door het beekdal van de Reest met zijn eeuwenoude boerderijen. Ook wandelt u over de ietwat glooiende es van Zuidwolde en andere eeuwenoude buurtschappen."

Zo werd de wandeling van vandaag aangeprezen in ons wandelboekje. 

Een Schotse Hooglander.

Jong zien ze er een stuk minder vervaarlijk uit. Met hun schattige krulletjes.

Wat zijn dat allemaal voor rare dingen in de boom?

Aha, een eikel.

Deze brug over de Reest is heel beroemd. Hier werd de slotscène van de televisieserie Bartje gefilmd.

Perzikkruiduil

Op een groene plant, bijvoorbeeld perzikkruid, was deze rups vast een stuk minder goed opgevallen. 

Maar op een blauwe distel in onze tuin was hij niet te missen: de perzikkruiduil.

Zeventien

Wat wil je dan als je zeventien wordt? Een roze Nijntje taart! Die is zoooo schattig, zegt Emma zelf.

Zeventien jaar geleden was er ook een taart. Oma Assink leefde nog en zij regelde dat dan. De taarten zagen er toen wel wat anders uit. De taart is naar de kant van de doos geschoven. Maar verder had hij de reis van Goor (daar maken ze immers de lekkerste taarten) naar Brielle ongeschonden overleefd.

E-reader

Vandaag kwam mijn verjaardagscadeau binnen. De nieuwe Sony PRS-T2 e-reader. Compleet met een bijpassende Gecko cover. Iedereen die ik ken en aan een e-reader begint, is enthousiast. Tijd om het ook maar eens te proberen. En een leuk cadeau om te krijgen. Dankjewel Astrid!

Vijftig

Gelukkig geen opblaaspop voor de deur of een spandoek met instructies hoe vaak passerende auto's moeten toeteren.

Perenoogst

Hier hangt de volledige perenoogst van dit jaar. Daar waar de pruimen het zo goed deden dit jaar, valt dit een beetje tegen. En het zijn nog stoofperen ook. Maar dit trio is de moeite van het stoven niet waard, vrees ik. 

Vijftig tinten paars

Het eerste weekeinde van september is een mooi moment om eens te kijken hoe de heide er bij ligt. En met het Balloërveld op een steenworp afstand, is het ook een kleine moeite. Nou, ik vind het mooi.

Struikheide.

Het zal niemand verbazen dat tussen die vijftig tinten paars ook de potentilla erecta prima gedijt.