De moerbei bloeit

In de achtertuin staat een moerbei. Het ziet er nu nog wat raar uit. Het lijkt wel een nest met rupsen. Maar dit worden toch echt lekkere moerbeien.

Orchideeënroute Gasteren

Door het mooie weer van de laatste dagen waren de orchideeën wat over hun hoogtepunt heen, maar bij de Drentsche Aa is het altijd mooi. 

We zagen koekoeksbloemen en hoorden op de achtergrond een koekoek. Heel bijzonder! (Dat valt eigenlijk wel mee.) 

Nou vooruit, ook nog wat orchideeën.  

Sonnenenergie

De kerk is tegenwoordig niet altijd even positief in het nieuws. Deze zonnepanelen bij een kerk in Nordhorn vind ik dan wel weer een goed initiatief.

De vijg herrijst

Al 11 jaar hebben we deze vijg in de tuin. Eigenlijk moet je die 's winters beschermen tegen de vrieskou. Maar dat vind ik te veel gedoe. Het leek er op of deze winter toch echt te bar was. Het zag er allemaal erg doodgevroren uit. Maar gelukkig begint hij nu toch weer uit te lopen. 

Ooievaars en orchideeën

Fietsen door het stoomdal van de Drentsche Aa.

Ooievaars bij Taarlo.

Orchideeën bij Gasteren.

Postzak

Deze waslijn fotografeerde ik in Diever. Kennelijk woont hier een postbode die zelf zijn postzak moet wassen.

Giallo zucchini

In de supermarkt zag ik deze courgetteplantjes. Ze kosten nog minder dan een courgette. In deze tijden van crisis hoef ik dan niet lang na te denken. Een geschikt plaatsje in de tuin kon ik niet meteen vinden. Dus terug naar de winkel voor een zak potgrond. Die bleek duurder dan de plantjes. In deze tijden van crisis had ik misschien beter wel wat langer kunnen nadenken.
Even wat prutsen en de miniplantage is klaar.

De omgekeerde PET-fles is bedoeld om water te geven. 
Nu schijn je ook maar 1 plant per vierkante meter te mogen plaatsen, dus het is even afwachten hoe zich dit gaat ontwikkelen. Als je overal zo lang over gaat nadenken, dan wordt het nooit wat. 

Schaapskudde Marsdijk

De gemeente Assen heeft ervoor gekozen om het beekdallandschap De Landjes in de wijk Marsdijk te laten begrazen door schapen. Machines zijn te zwaar om dit natte en drassige gebied te onderhouden. De schapen kunnen door het hele gebied komen en richten geen schade aan. De natuur krijgt meer mogelijkheden om zich te ontwikkelen tot bloemrijke graslanden dat weer leidt tot meer vogels, insecten, amfibieën en reptielen.
Nou dat klinkt toch goed.

Twee border collies en een herder zorgen dat de 156 schapen niet de woonwijk inlopen. Want dat is nog het leukste: deze schaapskudde bevindt zich op nog geen honderd meter van ons huis.

Bierkip

Hier zie je mijn broer L met zijn barbecue. Hij gaat zijn broers verrassen met een bijzonder recept. 

Eerst moeten de briketten worden aangestoken. Let op de nonchalante houding van de kok, die daarmee zijn ervaring en professionaliteit nog maar eens benadrukt. 

Van plofkip moet L niets hebben. Hier staan 2 scharrelkippen. Ze staan zo mooi rechtop, dankzij het bierblikje dat bij vakkundig heeft ingebracht. Het kokende bier uit het geopende blikje zorgt voor een extra fijn smaakaccent. 

Na 5 kwartier worden de blikjes behendig verwijderd en smullen maar.

Iemand die zulke dingen met kippen doet, breng ik liever niet herkenbaar in beeld en ook zijn naam noem ik dan maar niet voluit.

Take me to that town of Jazz

Met hemelvaart is traditioneel het jazz festival in Breda. Toen ik nog in Breda woonde, dat is al lang geleden, begon dat altijd om 11 uur op de Grote Markt. Tijden veranderen. De markt was nu nog wel erg rustig toen ik er om half 11 liep. Zo kon ik nog even een praatje maken met niemand minder dan Joep Peeters. 

Jazeker, Joep Peeters "Heer van Breda" in hoogst eigen persoon. Deze jazz-icoon uit Breda is mede oprichter en eerste voorzitter van het Jazz Festival Breda. Daarnaast was hij ook ooit mijn leraar Frans. 
Ik vertelde hem dat ik als kind naar de maandelijkse optredens van zijn Original Victoria Band ging op zondagmiddag in De Beurs. "Dan ben jij ook al oud, die band is in 1981 gestopt." 
In die tijd speelde hij ook in straatorkest Ochtendchloor. In 1976 is die band opgeheven. Te succesvol: tijdens de streetparades liepen ze van de Grote Markt de Veemarktstraat in, het publiek volgde enthousiast en er bleef een leeg marktplein achter. Dat was nu ook weer niet de bedoeling.
Ik informeerde nog even hoe het zat met Annabel van Hans de Booy. "Ik zat in de studio voor een opname met Ivan Heylen (die van Wilde Boerndochtere) toen Hans de Booy daar ook was. Ze hadden een probleem, ze kregen het nummer Annabel niet goed voor elkaar. Er miste iets, er zat een gat in het nummer waar ze geen raad mee wisten. De ook aanwezige Toets Thielemans wilde wel helpen, maar mondharmonica paste niet bij het nummer." Toen kwam Joep met zijn sopraansax, hij loste het probleem in een keer op met een fraaie solo. De rest is geschiedenis, het werd een grote hit. "Een sopraansax", zo relativeert Joep achteraf "de meeste mensen weten niet eens dat zo'n ding bestaat."

Later meende ik nog een bekende Bredanaar te herkennen, Pierre Kartner. Hij heeft nog samen met mijn vader gewerkt bij de gemeente Breda. Bij mijn ouders op het toilet hangt nog steeds een schilderijtje dat hij heeft gemaakt. Dat zou hij vast leuk vinden om te horen. Dat er tenminste nog ergens mensen zijn die hem niet vergeten zijn. Maar helaas, bij navraag bleek hij het niet te zijn. Ik was niet de eerste die dat vroeg, vertelde de man me. Het had ook goed gekund, hij leek er op en hij had een vrouw bij zich met twee gehoorapparaten. 

Tante Trees 85 jaar

Ik heb een vrijgezelle tante die gisteren 85 jaar werd. Om dit te vieren werd ik, samen met mijn neven en nichten en ooms en tantes uitgenodigd in de residentie Vredenbergh te Breda.  

Een portret van Tante Trees en haar generatiegenoten. Generatie T van links naar rechts: tante Tos, tante Lien, tante Riet, ome Cor, tante Trees zelf en tante Fien. 
   

De jongere generatie poseerde een stuk minder gewillig. Misschien omdat ik niet door de ceremoniemeester was uitverkoren als officiële fotograaf en daardoor in feite illegaal mijn kiekjes schoot.

De ceremoniemeester zelf was overigens helaas verhinderd. Maar ook zonder haar kwam het toch nog goed. Wat dacht je van deze flashmob.

Zelfs neef Wim vindt het helemaal top.

Ready to take off

Al jaren hebben wij deze nestkast. Maar dit jaar was het voor het eerst bewoond. Wat een kabaal. Het begint 's morgens om 5 uur met een volume dat de wake-up light moeiteloos overstemt. Af en toe zwelt het wat extra aan, dan loopt er een kat langs of komt er even een ekster op het nestkastje zitten. Na dagenlang enorm te keer te zijn gegaan met broers en zusjes liet vandaag een van de lawaaischoppers zich zien.  

Ekepad bij Anloo

Niet dat het echt druk was, maar er waren toch meer mensen op de been dan normaal. Er zal vast een verband met moederdag zijn. Net zoals je vandaag ook allemaal vaders ziet die fietsen met een kinderzitje op een manier waaraan je afziet dat ze dat niet gewend zijn. 

Anloo is bekend om zijn grafheuvels. Ik weet niet bij wie, maar het schijnt echt zo te zijn. Leuk trouwens dat er duizenden jaren na de aanleg, een boompje in een bijpassende kleur is gegroeid.

Waar grafheuvels zijn, is ook een verhoogde kans op hunebedden. En ja hoor.

Het kon allemaal niet op vandaag. We kwamen ook nog door pinetum Ter Borg. In 1954 zijn ze hier begonnen coniferen te planten. Toen werd het pinetum gesticht, zoals een gedenksteen het formuleert. Een beetje sneu vind ik het wel. Ik word nu eenmaal niet direct opgewonden van coniferen.  En ook niet nu er inmiddels 400 stuks staan. Ik vind het eigenlijk maar rare dingen die coniferen. Maar eerlijk is eerlijk, sommige exemplaren zagen er inmiddels wel indrukwekkend uit. Voor een conifeer dan.

Moederdag

Ondanks de klimaatveranderingen is er gelukkig nog een zekerheid waar we ons aan vast kunnen houden: het lelietje der dalen bloeit met moederdag. Dit jaar in elk geval wel gewoon.

Mijn eigen moeder heeft me zo nadrukkelijk gezegd dat ze dit jaar geen moederdag viert, dat ik haar vandaag maar even met rust zal laten. Al leest ze mogelijk deze post wel gewoon. 
Onze uitwonende student heeft iets in elkaar geknutseld en per post laten bezorgen. Dat werd zeer op prijs gesteld. En de andere dochter heeft het te druk met haar examens.  

Examen

Maandag beginnen de centraal schriftelijke examens op de middelbare school. Om ervoor te zorgen dat mijn dochter goed toegerust mee kan doen, heb ik nog wat last minute aankopen gedaan. Zou dit 5 jaar maar een beetje aanklooien kunnen compenseren. Of is dat niet nodig? 
Veel succes Emma!

Ansen

Ansen, een naam om te onthouden, is een Drents dorpje met 296 inwoners. Kijk dat is nog eens interessant om te weten. Op www.ansen.eu vind je het allemaal. Nee niks ansen.nl (of desnoods .dr), nog geen 300 inwoners maar het communautaire gedachtegoed leeft hier wel degelijk.

  

 De paardebloemen zijn al weer uitgebloeid.

Deze picknicktafel wordt kennelijk ook niet meer zo heel intersief gebruikt. 

Zo'n lucht ziet er dreigend uit als je buiten in het veld loopt. Het bleek een hagelbui, dus dat viel mee. Van hagel word je nauwelijks nat.

Esmeer en Fochtelooërveen

"De korte Esmeerroute is een ontspannende en interessante rondwandeling door een afwisselend landschap van fraai akkerland, bosgebied en oude venen tussen Huis ter Heide en Veenhuizen. "  Zo wordt deze route aangeprezen, ook was de route gewaardeerd met 4 sterren. Dat staat voor "beslist de moeite waard". Nu heeft dit sterrensysteem niet veel om het lijf, de enige andere categorie is 5 sterren (schitterend).

 

Ze zijn nog druk bezig met het in natuurlijke staat terugbrengen van delen van het gebied. Dat ziet er dan zo uit. Even geduld is kennelijk nog nodig. (De 5 sterren status gloort?)

De oever van het Esmeer.


In het Fochtelooërveen broeden kraanvogels. "Vergeet uw verrekijker niet!" Ook zonder verrekijker heben we ze niet gezien. Wel dit gele vogeltje. Vanwege de kleur denk ik dat het een geelgors is.

400 kilometer verder

De laatste maanden liepen wij drie langeafstandswandelingen. Achtereenvolgens De Loop van de Drentsche Aa, De Loop van de Reest en de Loop van het Oude Diep. Totaal 400 kilometer door beekdalen in Overijssel en Drenthe. Tijd voor een korte evaluatie.
Sowieso zijn ze alle drie de moeite waard. De boekjes zien er aantrekkelijk uit en de ringband is erg handig in het gebruik. In de boekjes staat de route beschreven en ingetekend op kaartjes. De beschrijvingen waren wisselend. Echt verdwaald zijn we niet omdat het kaartje je altijd wel weer op weg hielp. 
De route van de Drentsche Aa was opvallend goed beschreven, heel bondig en helder. Deze route was ook twee richtigen op beschreven. Misschien overdreven, maar die moeite hadden ze toch maar mooi genomen. Bij het Oude Diep was het een aantal keren toch echt een gedoe om de goede route te vinden. Ik denk echt dat dat niet alleen aan de eigen onoplettendheid lag. 
De Loop van de Drentsche Aa vond ik het aantrekkelijkst. En niet alleen omdat hij vlak langs ons huis loop. Je loopt het meest langs beekjes, die ook nog eens flink meanderen. Dus als je 3 te veel vindt, loop deze.
En er moet er ook een de minste zijn. En dat is wat mij betreft die van het Oude Diep. Al halverwege de route neem je afscheid van het Oude Diep. En het Oude Diep is ook echt minder dan toppers als de Reest of de diepjes van de Drentsche Aa. 
Nu de lente begint te vorderen ziet het er vast allemaal nog weer mooier uit. Dus we zullen sommige etappes best nog eens over doen. Maar we zullen toch ook naar iets anders moeten gaan uitzien.  

De Loop van het Oude Diep (laatste etappe)

Al weer de laatste etappe van de Loop van het Oude Diep, van Westerbork naar Orvelte.  

De koeien staan weer in de wei, leuk hoor.  Als we al zuivel kopen, dan is het biologische. Dan heb je toch het idee dat je hieraan een bijdrage levert.

In het bos schieten de varens uit de grond.

 En natuurlijk, we zijn tenslotte in Drenthe, de heide.

 Met hier en daar een vennetje met veenpluis.