Streetart in Stavanger

Het was de bedoeling om vandaag de wandeltocht naar Kjerag te maken. Om 7 uur zouden we vertrekken met de bus vanuit Stavanger. Dat was zelfs de reden dat we een dag langer in Stavanger gepland hadden. Gisteren kregen we echter een bericht van de gids dat het afgeblazen was. De weersvoorspelling was te slecht, veel regen, harde wind, gevoelstemperatuur onder nul en het uitzicht zou door de nevel totaal ontbreken. 
Dus de plannen werden aangepast. Iets langer in bed en daarna op zoek naar streetart. Natuurlijk regende het hier ook gewoon, maar dat geeft juist wel wat extra sfeer als je op zoek moet naar afgelegen plekken om de kunstwerken te zoeken.

Deze walvis van de Belgische artiest ROA was nog redelijk goed te vinden.

Om het andere kunstwerk van ROA te vinden, moesten we meer moeite doen. Astrid had een speciale app op haar telefoon gedownload en we hadden ook nog een plattegrond en het adres. Toch duurde het nog even voordat ik, aan de achterkant van het opgegeven adres, een glimp van het gezochte kunstwerk herkende.  

Vanaf het uiteinde dak van het ervoor gelegen pand en met behulp van een enorme groothoeklens paste het op de foto.

Dit is maar een stukje van het enorme kunstwerk.

En om een indruk te krijgen nog even een detail.

Bjergby

Dit jaar gaat de zomervakantie naar Noorwegen. Gek genoeg ben ik daar nog nooit geweest. Maar dit jaar komt het er dus van. Je moet dan met de boot en die gaat morgenochtend om 10 uur. Dus het doel voor vandaag is om dicht bij de veerhaven te overnachten. We boekten een kamer in een bed and breakfast in Bjergby. Zo'n 800 kilometer vanaf Assen. Dus extreem vroeg vertrekken was niet nodig. Om 7 uur stond ik op om eieren voor op het brood te bakken. Ik bak eigenlijk nooit een ei bij het brood, maar ja als je wilt dat tradities tradities blijven, dan moet je er wat voor over hebben. 

Aan het einde van de middag kwamen we aan in Bjergby. Toen we in de buurt van het opgegeven adres kwamen zei Astrid nog "kijk eens wat een mooi gebouw". "Daar moeten we zijn", zei ik opgewekt. "Jaja, dat zal wel." En het zal zeker, wij slapen in de Faldbjerggaard, een prachtige B&B.

In Bjergby is er behalve een afhaalpizzeria weinig te eten te krijgen, dus we gingen naar het nabij gelegen Hjørring. Een leuk Deens plaatsje waar we met hulp van Tripadvisor bij Cafeen Det Bette Hotel terecht kwamen. Aan de buitenkant zie je het er niet vanaf, maar als het binnen vol met lokalen zit, dan is dat meestal een goed teken. Ook in dit geval. De avond wordt nu verder met wat bier op het balkon van de Faldbjerggaard doorgebracht. Morgen naar Noorwegen

Kunst bij Los Barruecos

Vandaag gingen we naar het natuurpark Los Barruecos. Bij de ingang werden we meteen verrast met een kunstwerk van de Spaans-Oostenrijkse kunstenaar Wolf Vostell.

Gemaakt van een Russisch MIG-21 straaljager, 2 auto's en een heleboel computerschermen. Dat alles met de toepasselijke (?) titel "Waarom het proces tussen Pilates en Jezus slechts twee minuten duurde?". Wat op zich natuurlijk best een interessante vraag is. 

De ooievaars lijken zich dit verder niet af te vragen en gebruiken het, net zoals bijna alles wat hier hoog is, om een nest op te bouwen.

Weer eens wat anders dan de traditionele nesten, die je hier ook volop ziet.

En anders zijn er nog wel meer opties: gewoon op de rotsen. Dat schijnen ze trouwens nergens anders te doen, alleen hier in Los Barruecos.

Finca el Rabilargo

Gisteren vertrokken we met sneeuw en hagel uit Nederland. Na wat uurtjes vliegen bleek het in Spanje een stuk aantrekkelijker. Drie uur rijden vanaf Madrid in Extremadura ligt de finca waar wij logeren.

Vandaag eerst maar eens op ons gemak de omgeving verkennen. Vanuit de finca zijn er allerlei wandelpaadjes langs eindeloze muurtjes. Die houden het vee, voornamelijk schapen, op hun plek. 

Overal olijven. 

En veel kleurige bloemen weides. Deze keer paars.

Extremdura staat bij kenners bekend om de vogels. Zo zou de hop er ook zitten. Nu ken ik de hop alleen maar van plaatjes (en van het bier), dus om die nu eens in levenden lijve, zou ik wel aardig vinden. Tijdens het ontbijt hoorden we hem al te keer gaan, dat leek een goed teken. En inderdaad, we zagen er uiteindelijk tientallen. En deze bleef zelfs even stil zitten voor de foto.

Maasmeanderpad

Het Maasmeanderpad loopt over zo'n 70 kilometer van 's-Hertogenbosch naar Cuijck. Het volgt, heel verrassend, de loop van de Maas. Wij gaan dat in 3 dagen proberen. Het is lekker wandelweer: droog, geen wind en nog aangenaam warm voor de tijd van het jaar. Het is wel wat mistig. Dat vind ik wel sfeervol, al worden de foto's dan wel wat minder fraai.

We begonnen vanaf het station in 's-Hertogenbosch. Meteen viel al op dat de beschrijving niet erg duidelijk was. Maar het lukte ons om de route de stad uit te vinden.

 

Rond lunchtijd doemde er een gebouw op in de mist. We hoopten op een plek waar we iets konden eten. Maar toen we naderden en de letters konden lezen vreesden we het ergste. Een grijs gebouw met de opbeurende naam Treurenburg en een grote reclame voor het vrachtwagenmerk Scania. Dat moest een garage zijn. Wat een meevaller, het bleek een chauffeurscafé te zijn. Nu nog even kiezen, broodje bal of uitsmijter. Het werd het laatste.

Dat de routebeschrijving niet klopte, dat wist ik inmiddels. Dat de beloofde markeringen ontbraken, dat was ook wel duidelijk. Maar dat dit sluiscomplex was aangelegd en dat daardoor de kaart uit de wandelgids niet klopte, daar had ik geen rekening mee gehouden. Dus raakten we de weg kwijt en maakten wat extra kilometers.

En voor de volledigheid: dit is de Maas.

Art by #Roa

Afgelopen week was ik in Gent. Toen ik daar in een achterafstraatje liep, viel mijn oog op wat street art. Op een muur, achter een hekwerk, verstopt achter wat vuil containers zag ik een opvallende afbeelding van een reusachtige kraai.

Dat hekwerk bleek overkomelijk en zo stond ik oog in oog met het kunstwerk. 

Zo groot en indrukwekkend, maar lastig op een foto te krijgen. Dus gingen we op zoek naar een ander perspectief.

Een zijstraat verder, met een telelens, leverde dit beeld. Ik was toch wel erg onder de indruk en plaatste deze foto op Instagram. 

Kenners herkennen vast het square IG format. Dat overigens toevallig deze week door IG is losgelaten. 

Ik voegde de hashtags #Gent en #streetart toe. Bijna direct kreeg ik een reactie van een mij onbekend persoon "Art by #Roa". Uit dankbaarheid heb ik deze post hiernaar vernoemd.

Via die hashtag kwam ik er achter dat het dus een werk van Roa was. En dat blijkt het pseudoniem van een anonieme maar wereldberoemde graffiti artiest te zijn. Overal ter wereld zijn kunstwerken van hem te zien. Ik heb helemaal geen verstand van street art, maar deze geweldenaar viel mij dus toch maar meteen op. Ook al zit het verstopt achter een hekwerk.

Met wat hulp van internet en een plattegrond van Gent spoorden we nog 2 kunstwerken van hem op. Kijk toch eens hoe geweldig.

En weer heel ergens anders deze konijnen.

De bergmeren van Champorcher / Mont Avic (seconda parte)

Het Parco Mont Avic is vooral bekend om zijn vele bergmeertjes. Natuurlijk krijg je die niet zo maar te zien, maar moet je eerst een stukje wandelen.

Hier kronkelt het pad nog door het bos en heb je wat schaduw.

Maar onherroepelijk passeer je de boomgrens en wordt het wat ruiger en warmer. Hier maak ik een foto van de Col du Lac Blanc. Daar achter liggen de meertjes.

Eerst het Lac Noir.

En dan het Lac Blanc met weer de Monta Rosa op de achtergrond.

En, omdat het zo mooi is, nog een keer het Monte Rosa massief door de telelens.